Sizlerle geçenlerde yaşamış olduğumuz ve beni şaşırtan bir olayı paylaşmak istiyorum.

İki hafta önceydi, Ekmek ve Gül Kadın Dayanışma Derneği olarak, bir gecekondu mahallesindeki ilkokulun toplantı salonunda, kadınlar için, şiddetle ilgili seminer düzenledik. Sağ olsun gönüllü avukat arkadaşımız değerli vaktini ayırarak bu etkinliğimize destek verdi.

Müdür yardımcısı aracılığı ile çocuklarını okula getiren kadınlara etkinliğin duyurusu yapılmıştı. Başlama saatini beklerken, erken gelen kadınlardan biri okulun alt katında bir halı kursu olduğunu belirtti. Kendisinin de bu kursa gittiğini, günlük 7,5 lira karşılığında ipek halı dokuduklarını söyledi. Etkinliğe gelenlerin bir kısmının da oradan geldiğini belirttikten sonra diğer kadınları da etkinliğimize çağırdığını, fakat gelmediklerini söyledi. Kadınlar, “Belki siz gidip çağırırsanız katılabilirler” deyince hemen üç arkadaş alt kata indik.

İçerisi oldukça havasızdı ve rutubet kokuyordu. Bir sürü halı tezgahı ve tezgahların başında birer kadın vardı. Ücretsiz etkinliğimize katılmaları için davet ettik. “Yetişmesi gereken işleri olduğunu” belirterek teklifimizi geri çevirdiler. Hatta kurs hocası, “Çok meşgulüm, bakın ben Tayyip’in resmini dokuyorum” dedi. “Kolay gelsin” diyerek salona geri dönüp etkinliğimize başladık. Ama aklım aşağıda takılı kalmıştı. Dokudukları halılar ipek halıydı. İncecik, ip incecik iplerle, durmadan düğüm atıyorlardı.

Akşam eve döndüğümde bir araştırma yaptım. Bu halıların her santiminde 1600 ilmek vardı ve günde ortalama birkaç milim yüksekliğinde halı dokunabiliyordu. Günlük 7,5 lira karşılığında iki büklüm bir halde binlerce ilmek! Ve üstelik bu halıların, bir tablo büyüklüğünde olanları 2000 ila 7000 lira arasında alıcı bulmaktaydı. “Kurs” adı altında müthiş bir sömürü tezgahı kurulmuştu. Kadınlar da bu akıntıya kapılmış, haklarından bi’haber, sürüklenip gidiyor.