Bursa Organize Sanayi’de bir dokuma fabrikasında çalışıyorum. Gece vardiyasında, yemekten sonra oturduk, kadın kadına sohbet ediyorduk. Ben kızlara, 8 Mart’ın onlar için ne ifade ettiğini sordum. “Bildiğim kadarıyla kadınlar günü ama bana bir şey ifade etmiyor” diyen bir arkadaşım, nedenini şöyle açıklıyor: “Biz kadınları duyan yok zaten. Kadınları sadece o gün hatırlıyorlar, her gün hatırlasınlar. Televizyonda görüyoruz, kadınlar dövülüyor, öldürülüyor yasalar hiç bir şey yapmıyor. Adamları iki günde salıveriyorlar, adamlar da nasıl olsa cezası çok ağır değil diyor, kadınları öldürüyor, dövüyor, tecavüz ediyor... Onlara dur diyen birileri yok. Kadınlar sokağa çıkmaya korkar oldu, başıma bir şey gelir diye eve hapsoldu. Biz de evle iş arasında gidip geliyoruz. Gece vardiyasında eşlerimiz ya da çocuklarımız durağa götürüyor, iş dönüşü duraktan almaya geliyor.”

BİR GÜN BİLE OLSA...

Diğer arkadaşım ise “8 Mart madem kadınların günü, bir gün bile olsa kocam bana değer versin, sevsin istiyorum” diye başlıyor söze. Çalışmak istemediğini çünkü üç aylık oğlu Mesut’u ve 4 yaşına giren Mehmet’i kaynanasına ve görümcesine bırakıp işe geldiğini söyleyen arkadaşım, şöyle devam ediyor: “Yeni doğum yapmış kadına üç vardiya yasak deniyor ama ben çalışıyorum, işine gelirse diyorlar. Üç çocuk yapın diyorlar, üç çocuğum var, büyüğü 15 yaşında, okula gitmek istemedi, gitmediği için bize para cezası geldi, onu ödüyorum. Sütümü sağıp kavanozda soyunma dolabında bekletip çocuğuma götürüyorum...
Hangi derdimi söyleyeyim ki, kadın olmak çok zor. 8 Mart keşke tatil olsa da çalışmasak, evde çocuklarımla ilgilensem. Bunları düzeltecek, kadını çocuğu koruyacak yasalar çıkartsalar ne güzel olur.”

HEP İTAATİ ÖĞRETTİLER

Başka bir arkadaş, “Bize itaatkar olmayı öğrettiler, kadın erkeğin elinin kiridir, derlerdi. Kadınlar, kız çocukları, sofraya erkekler yedikten sonra otururdu. Yatakta sırtını kocana dönemezsin günah, derlerdi büyüklerimiz. Biz hiç sesimizi yükseltmezdik, korkardık. Dayak meşruydu, ayıplamazlardı dayağı, her kadın bir kere de olsa yemiştir. Neyse, kadınlığımızı bilemedik ki bilelim 8 Mart’ı. Gözümü açtığım günden bugüne bize her şey yasak ve günah, tek bildiğim bu.”

BİLMEK DEĞİŞTİRİR

Bu sohbette şunu gördüm ki çoğu kadının 8 Mart’tan haberi yok ya da ilgisini çekmiyor, bilmenin hayatında hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini düşünüyor. Oysa 8 Mart’ı tüm kadınların bilmesi, öğrenmesi lazım. 8 Mart, bir zamanlar Amerika’da Şikagolu dokuma işçisi kadınların, sahip çıkamadığız haklarımız için bedel ödeyerek kazandığı bir mücadele ve anma günü. Arkadaşlarımla bunları paylaştım. Kimsenin biz istemeden ve haklarımıza sahip çıkmadan bize bir şey vereceği yok. 8 Mart’ın coşkusu ve heyecanıyla öpüyorum sizleri sevgili kadınlar.