Dudullu Organize Sanayi Bölgesinde (OSB) bulunan EFİ Otomotiv’de 5 yılı aşkındır çalışıyorum. Fabrikamızda daha önce sendikaların örgütlenme girişimleri olmuştu. Her iki girişimde de çok sayıda arkadaşımız işten atıldı. Bu süreçlerin böyle sonuçlanması güvensizliği arttırdı. Biz “bir araya gelelim, haklarımızı almak için sendika bir araçtır” dediğimizde işçi arkadaşlar “evet doğru ama kimseye güvenmiyoruz” diyorlar.

Fabrikamızda üç vardiya sistemi var. Benim gibi küçük çocuğu olan başka işçi arkadaşlarım da var. Kreş yok. OSB'nin kreşi var, şatafatla sunuyorlar ama biz o kreşten yararlanamıyoruz. Çünkü bir aylık ücretimizin çoğunu oraya yatırmamız gerekiyor. Biz ücretsiz kreş istiyoruz. OSB'deki tüm işçi kadınlar buradan faydalansın istiyoruz. Emzirme odamız yok.

Fabrika ayarlama yaparak kadın işçilerin tamamını gündüz 4-12 vardiyasına alabilir, kaydırabilir. Gece vardiyaları yüzünden çocuklarımızı bile göremiyoruz.

Aldığımız ücretler 25 bin lira o da fazla mesailerle… Resmen yoksulluk ve sefalet hayatı yaşıyoruz. Ev kiram 23 bin lira oldu. Eşim çalışmasa geriye kalan 3 bin lira ile ne yiyip içelim? Eşimin çalışmasına rağmen yine de hep eksi bakiye ve borç içinde yaşıyoruz. Fabrikada çıkan yemeği eve götürmek durumunda kalıyorum. Ayarladığımda vardiyamıza denk gelmiyorsa eşim de, ben de gündelik yevmiyeli işlere gidiyoruz. Fabrikadan çıktıktan sonra diğer işçi arkadaşlarımla mahallede hurda kağıt, plastik pet, naylon toplayıp bunu geri dönüşüm merkezlerine götürüp biraz para alıyoruz.

Sokakta tacize de uğruyoruz, şiddete de uğruyoruz. Bunun kadar acı bir şey olur mu? Hükümet bir de utanmadan ücretleri dondurun, vergileri artırın diyor. “Tasarruf” diyorlar biz işçilerin ücretinden, memurların ücretinden tasarruf ediyorlar.

Ne varsa sattılar. Nerede yeşil bir alan ve ormanlı yer var oraya gökdelenler diktiler. Bu zihniyet işçiyi düşünür mü? Tabiki de düşünmez. İşçi kadınlar olarak işçiler arasındaki var olan güvensizliği kıracağız ve yeniden sendikal örgütlülük için kolları sıvayacağız. Birleşip bir araya gelmezsek hiçbir hak elde edemeyiz. Temmuz geçti, zam yok. İMF bu hükümeti kıskaca almış. Borç batağındalar. Onun için işçiyi düşünmezler. Tek bir yol var oda birleşip mücadele etmek.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül