Merhaba, yedi aydır serbest bölgede kot üretimi yapan bir fabrikada çalışıyorum. Koşulları bizim için o kadar zor ki... Gün içinde yaşadıklarımız bizi iş yükünden daha çok zorluyor. Hakaretler, iş baskısı ve geçinme kaygısı üst üste eklenince çok zor geçiyor tüm haftamız.

Çalıştığım yerde Suriyeli ve Afganistanlılar da var. Hepsi de güvencesiz ve kötü şartlarda çalışıyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı sizinle paylaşmak isterim. Bizimle çalışan bir arkadaşımız kötü koşullardan dolayı şeflerle tartıştı, işten çıkarılınca da polisi arayıp firmayı şikayet etti, “Güvencesiz şartlarda üretim yapılıyor” diye. Polisler gelmeden patrona polisin geleceğinin haberi geldi. Tüm Suriyeli ve Afganları hemen toplayan şef üst katta gizli bir yere kapattı. Polis gelip ifade alıp gittikten sonra da oraya sakladığı işçileri geri çıkartıp hiçbir şey yaşanmamış gibi çalıştırmaya devam etti. Üstüne bizler de tehdit ve hakarete maruz kaldık. Verdikleri üç kuruş, sanki çok büyük bir miktarmış gibi davranıyorlar ve onlara biat etmemizi istiyorlar. Bizler de hem geçim sıkıntısı hem iş stresi hem de yaşadığımız kötü koşullar yetmezmiş gibi, hakaretlerini duyup susmak zorunda kalıyoruz. Bunun en büyük sebebi işsizlik korkusu. Eğer işten çıkmak istersek işsiz kalacağımızı biliyoruz. İşsiz kalmasak bile gideceğimiz diğer yerler buradan farklı değil. Ne hakkımızı alabiliyoruz ne insanca koşullarda çalışabiliyoruz. İyi koşullarda çalışıp, insanca muamele görmek bizim en büyük hakkımız. Bizler sadece hakkımız olanı istiyoruz. 

Fotoğraf: Ekmek ve Gül