31 Ocak 1820’de dünyaya gelen Concepción Arenal, İspanya’da üniversiteye giden ilk kadın oldu. Ülkedeki kadın hakları hareketinin öncü ve kurucularındandı.

Babası Ángel del Arenal, rejime yönelik eleştirileriyle tanınan bir subaydı. Hapse atıldı ve kızı 8 yaşındayken hapiste yaşamını yitirdi. Concepción annesiyle birlikte Madrid’e taşındı ve annesinin karşı çıkmasına rağmen hukuk fakültesine girdi. Kadınların okuması yasak olduğundan erkek kıyafetleriyle okula gitmesi gerekiyordu. İspanya’da üniversite öğrenimi alan ilk kadın olduğu gibi o dönemde imkansız olmasına rağmen siyasi ve edebi tartışmalara da aktif olarak katıldı.

Mezun olduktan sonra 1848 yılında avukat ve yazar Fernando García Carrasco ile evlendi. Üç çocukları oldu. Kızı doğumdan kısa süre sonra öldü, iki oğlu yaşadı. Concepción Arenal ve eşi liberal gazete Iberia’da çalıştılar.

Eşinin ölümünden sonra parasız kaldı, bütün eşyalarını sattı ve kemancı ve besteci Jesus Monasterio de’nin evine taşındı. 1859’da Cantabria’da, feminist grup kurdu, konferans düzenledi. Ayrıca yoksullara yardım etmek için Aziz Vincent de Paul’la çalıştı. Daha sonraki yıllarda şiir kitapları ve yazıları yayınlandı. Cezaevindeki mahkumlar, kölelik, kadın hakları ilgilendiği konular arasındaydı. 1872 yılında işçiler için ucuz ev inşa amaçlı bir dernek kurdu. Kızılhaçla birlikte çalıştı, hastanelerde savaşta yaralananlara yardım etti. 1871-1872’de Kızılhaç genel sekreterliği yaptı.

Concepcion Arenal, İspanya’da kadın hareketinin öncülerindendi. Geleceğin Kadını adlı eseri (1869) ülkede kadın hakları konusunda ilk çalışmaydı. Kitabında biyolojik nedenlerle kadınların aşağılanmasını öngören teori ve politikaları mahkum ediyordu. Kadınların öğrenimi için çaba harcadı. Hispanik-Portekiz-Amerikan Pedagoji Kongresi’ne içinde çalışmamış olmasına rağmen katıldı ve kongrenin beşinci bölümünde kadınların eğitimi konusunda bir sunum yaptı. Kadın ve erkek eğitiminde dikkate alınması gereken farklılıklar, kadınlar için iyi bir eğitim organize etmek konusunda görüşlerini açıkladı.

Arenal’in başarıları büyük ölçüde muhafazakar olan İspanya için olağanüstüydü. O eserlerinde kadınların toplumdaki rolüne, erkek ve kadınlar için cezaevlerinin durumuna, Geleceğin Kadını kitabı ve makaleleriyle kadınların mevcut durumu, eğitimi, ve çalışma yaşamındaki konumlarına ağırlık verdi. Ölümüne kadar kadınların kamu alanında görünür hale gelmeleri için çaba harcadı. 4 Şubat 1893’te yaşamını yitirdi.