"Gizli Savaş Konseyi üyesi" Max Behrens ve eşi Margarete'nin kızı olarak Berlin'de doğdu. Bir sosyal yardım çalışanı olarak eyalet sınavını ve kitapçı olarak çıraklık sınavını geçtikten sonra, 1924'te fabrika müdürü ve işverenler birliği başkanı olan Otto A. Friedrich ile evlendi.  

Altı yıllık evlilik ve 1925'te kızı Karin'in doğumundan sonra, 1930'da boşandı ve kadın dergileri için makaleler, kitap eleştirileri ve "Greta Garbo'nun kamera karşısındaki ilk sahnesi" gibi edebi yazılar yazmaya başladı.

1931'de orkestra şefi Leo Borchard ile tanıştı. Alman bir ebeveynin oğlu olarak Moskova'da doğan Borchard, 1933 gibi erken bir tarihte Almanya'da yasaklı sanatçılar arasında yer aldı. Gerekçe orkestrasında Yahudi müzisyenleri tercih etmesi ve "politik olarak güvenilmez" olmasıydı.

Bu olay Ruth'un siyasi farkındalığını uyandırdı ve 1938'de Almanya'daki sinagoglar yandığında (Pogrom Gecesi), bir karar verdi: İleride Almanya'da yaşayan herkesin Nazi dostu olmadığını ispatlamak için günlük tutmaya başladı.

O ve arkadaşları Almanya'da kalarak "Emil Amca" adlı direniş grubunu kurdu. Fabrika sabotajı yaptılar, duvarlardan Nazi ilanlarını yırttılar, savaş muhaliflerini tıbbi sertifikalarla askerlik hizmetinden kurtardılar, siyasi mültecilere ve Yahudi yurttaşlara kimlik belgeleri sağladılar, onları barındırdılar ve yiyecek temin ettiler.

Ruth Andreas-Friedrich, savaştan sonra iki kadın dergisinin editörü olarak çalıştı. 1948'de, Berlin'den ayrıldı ve Münih'e taşındı.

Borchard'ın 1945'te ölümünden sonra Münih Üniversite Kliniği müdürü Walter Seitz'le evlendi. 1957'de yaşam yardımı kitaplarının yazarı olarak tanındı. Küçük Çocuklar Nereden Gelir? Adlı eğitim kitabı çıktı.17 eylül 1977'de kendi kararıyla ölümünden önceki intihar notunda, "Birçoğu çok geç ölür - bazıları çok erken ölür ... Benim için en iyi zaman şimdi" diye yazdı.