Ortadoğu’da zeytin ağaçları her evin bahçesinde en az bir tane olmak koşuluyla yaşamı ve o topraklara aidiyeti simgeler. Ve zeytin ağacı altında doğmak asil bir ruha sahip olmaya denktir. Savaşlarda toprakları işgal etme, insanları evlerinden etme mesajı da bahçelerindeki zeytin ağaçları kesilerek verilir. Fikrimizce bu nedenledir ki barış zeytin dalı ile temsil edilir. Topraklarımız ortaktır, kardeşiz dercesine.

ZEYTİN DALI İLE MERHABA
Arap Alevi Kadınları olarak emeğimizi bir zeytin fidesi misali toprağa diktik. Kadın eliyle emeği, dili, kültürü görünür kılmak adına bu ilk adımımızdı. Toplantılarımızdan birinde kadın sorunları, toplumsal problemler, dil inşası üzerine konuşurken ve tam da nemmüş (kısır) yerken fikirleşmelerimizden bu belgesel fikri ortaya çıkıverdi. Bu noktada toplumda kadının görünmeyen emeğini var edip ölümsüzleştirmek istedik. Hepimizin annesi, nenesi, teyzesi, komşusu, dokunacağı en az bir kadın vardı.
Madem yazılı kaynaklarımız yoktu o halde nenelerimizin ezgileri, hikâyeleri vardı. Madem sömürüyü gösteren kayıtlar yoktu o halde tarlada, bahçede, pamukta çalışan kadın işçilerin gerçekliği vardı. Madem kadınlar ötekiydi biz de başkaldıracaktık!
Kadınlar… Tarlada maydanoz toplarken şarkılar çığıran kadınlar, defne kaynatırken hikâyeler anlatan kadınlar, pamuk toplarken âşık olan kadınlar, salça kaynatırken gülüşen kadınlar… Deniz kokan, tuz kokan, nergis gülen kadınlar… Emeği emeğimiz sesi sesimiz olan kadınlar.

Arap Alevi Kadınlar Meclisi böyle sesleniyor kız kardeşlerine. Antakya, İskenderun, Adana ve Ankara'da yaşayan Arap Alevi kadınların yaşamını, dilini, kültürünü ve görünmeyen emeğini konu alıyor belgesel. Bütün kadınlara ithaf ediliyor...