Merhaba,

Ben altı senelik avukatım. Ancak üç yıl üst üste hâkim olmak için sınava girdim. Her seferinde yüksek puan almama rağmen mülâkatta elediler. Daha düşük puan alanlar girdi ama ben giremedim. Mezun olduktan sonra ilk hayal kırıklığım o zamandı. Evde kalıp ders çalışmak ve sonuç alamamak beni de ailemi de kötü etkiledi. Artık hâkim olma umudumu yitirip avukatlık yapmaya karar verdim. Birçok yerde kötü muameleye maruz kaldım. En son çalıştığım ofiste patronum her yere kamera yerleştirmiş. Sürekli bana “Sen tatlısın, seni izlemekten çalışamıyorum” gibi şeyler söylemeye başladı. Artık masama da kamera koyduğunu söylediğinde çareyi işten ayrılmakta buldum.

Şimdi başladığım işime mobbinge ya da tacize uğramayayım da koşullar ne olursa razıyım noktasında başladım. Patronum bana “Tecrüben yok, asgari ücreti kabul eder misin?” dediğinde bu psikoloji içerisinde olur dedim. Şu an 15 bin lira ücretle 1 buçuk yıldır çalışıyorum. Zam ayı yaklaştığında patronumuz sürekli parasızlıktan şikâyet ediyor ve hatalarımızı aramaya başlıyor.

Bu arada nişanlım da avukat. O da benim gibi benzer birçok sorun yaşıyor. Maalesef beraber çalıştığı kadın arkadaşı patronu tarafından tacize uğramış. Çareyi işten çıkmakta bulmuş o da. Bunu bizlere yapanlar da avukat, adalet, hukuk temsilcisi... Maruz kaldığımız durumları paylaşamıyoruz. Haklarımızı savunacak bir kurum yok, baroya ise güvenmiyoruz.

2 yıldır nişanlıyım ve evlenemiyoruz. Çok vasat bir ev bulsak birimizin maaşı bile karşılamıyor, diğer masraflardan hiç bahsetmeyelim bile. Bazen  neden o kadar uğraştım, okudum diyorum kendime. Bu hayat için mi? Ailem de onca sıkıntı çekti beni okutmak için.

Nasıl çözülür bu sorunlar bilmiyorum. Bütün sorunlarımızı rahatlıkla konuşabildiğimiz, birlikte çözümler aradığımız, herkesin birbirine güvenebileceği ve umutlarımızı yeşertecek bir şeye ihtiyacımız var.

Fotoğraf: Evrensel