Merhaba sevgili kadınlar. Ben İstanbul'da yaşayan bir depo işçisiyim. Malumunuz bir virüstür almış başını gidiyor. Ama biz ne yapacağız bilmiyoruz. Hem ben hem eşim çalışıyoruz, iki tane de çocuğumuz var. Korona yüzünden okullar kapandı, ee haliyle kreşler de kapandı. Çocuklara bakacak kimse kalmadı. Ben işe bir gün gidiyor, diğer gün gitmiyordum ilk başlarda, şimdi ücretli izne çıktık ama eşim hala çalışıyor. Eşim iş yerinden virüs kapabilir, ben de işe gittim geldim, bizim fabrikamızda da virüs çıktı. Bizde olursa bulaşır korkusuyla çocukları anneme bırakmak zorunda kaldık. Annemle babam yaşlılar zaten, annem de hasta. Ne çocukları ne de annemi babamı göremiyoruz, virüs yüzünden gitmiyoruz oraya, bizde de vardır belki diye. Çocukların eğitimi de belli değil artık, halimiz ne olacak bilmiyorum.

Bir sürü işçiyi ücretsiz izne çıkardılar. Devlet sadece işverene yardım ediyor. İşçiye etmiyor. Bizim de hepimiz gibi ödememiz gereken borçlarımız, kredilerimiz var. Eşimi işten mi çıkaracaklar, yoksa ücretsiz izne mi çıkaracaklar diye endişeleniyorum. Bunun altından nasıl kalkacağız? Madem bu kadar tehlikeli bir durum var, işçilerin tamamına ücretli izin verilmesi lazım. Devlet bir kere de işçileri düşünsün patronları düşünmek yerine. Para zaten patronların cebinde hep! Ya da mesela borçlarımızı ertelesinler bir iki ay, ücretsiz izne çıkarılanlara da destek olunsun. Biz çalışıyoruz, biz üretiyoruz, şu koronaya da en çok biz maruz kalıyoruz ama önlemler hep patronlara. Virüsten mi, işsiz kalmaktan mı, yoksa borçlardan mı korkalım bilemedim vallahi.

Sadece “evde kalın” diyorlar ama “bu insanlar ne yiyip içecek, neyle borcunu, kirasını ödeyecek” diye soran yok. Okullar kapandı, çocukların hepsi evde. Sağlıkçı olup çalışan anneler ne yapsın? Çok zor durumdayız, artık sesimizi duysun, yapmaları gerekeni yapsınlar!