Merhaba Ekmek ve Gül okurları;

Ben Esenyurt’ta 270 kişinin çalıştığı bir metal fabrikasında çalışıyorum. Son yıllarda hepimiz gibi ben de geçim derdiyle boğuşuyordum. Bunun üzerine şimdi bir de virüs sıkıntısı çıktı. Bu salgın ortaya çıktığında çalıştığım işyerindeki yetkililere gidip, kronik rahatsızlığım olduğunu, virüse dair bir önlem alınıp alınmadığını sordum. Fakat herhangi bir önlem alınmadığını söylediler, ben de işyeri doktoruna gittim. Kronik astım hastası olduğumu söyledim. Doktor bana kendisinin rapor verme hakkı olmadığını söyledi ve “Senin bu durumda çalışman doğru değil, ya rapor al gel ya da maske takarak çalış” dedi. Sonra iş arkadaşlarım kronik bir rahatsızlığım olduğunu duyunca bulaşıcı bir hastalığım varmış ve onlara bulaştırırmışım gibi korkmaya başladılar. Ben de üzerimde psikolojik bir baskı hissettim ve yıllık iznimden 1 hafta kullandım. Benim izinli olduğum süreçte hükümet kronik hastalığı olanların ve 65 yaş üzerinin daha büyük risk altında olduğunu açıkladı. İznim bitince işyerini aradım, astımım nedeniyle işyerine gelmemem gerektiğini, bu durumda ücretli izin alıp alamayacağımı sordum. Bunun mümkün olmadığını ve raporlu ilaç kullandığım için ancak ücretsiz izin verebileceklerini söylediler. Ee bu da benim işime gelmedi çünkü ben 1 hafta izin alıp işe gitmezsem aç kalırız. Sonra bu seneki yıllık iznimden kullanmak istediğimi söyledim, “O da mümkün değil” dediler. Oysa geçen yıl ekonomik kriz yüzünden işlerde düşüş olduğunda bir sonraki senenin yıllık iznini kullandırmışlardı. İşverenler hep işlerine geldiği gibi hareket ediyorlar, işçinin sağlığı umurlarında değil.

Devlet hastanesine gittim rapor almak için, doktor “kesinlikle rapor vermiyoruz” dedi, hatta acil dışında hasta dahi almadıklarını söyledi. Aile hekimliğinden zar zor rapor aldım ama bu da çözüm değil. Rapor bitince ne olacak? Cumhurbaşkanı kronik hastalara “sokağa çıkmayın” diyor ama insanların ihtiyaçları nasıl karşılanacak, açıklamıyor. Şu an endişeliyim. Devlet az da olsa bir destek sunsa ben de evde kal çağrısına uyarım. Bir an önce işçileri emekçileri zor durumda bırakmadan bir buna bir çözüm sunulmalı.