Clarissa P. Estes’in “Kurtlarla Koşan Kadınlar” kitabına değinmek istiyorum. Bence bu kitap kendini bilmek, tanımak ve keşfetmek isteyen her kadının kılavuzu olabilecek başucu kitabı.

Estes’in arketip, mitler ve metaforlardan bol bol yararlanması okurken hem çok keyif almamı hem de kolay anlamamı sağladı. Bu kitap öyle bir anımda girdi ki hayatıma; tam da kendi benliğimde devrimler yaşarken ve tüm çocukluğumdan bu yaşıma bana her ne kodlandıysa hepsini tek tek sorgulamamda ve adlandırmaya başlamamda hem öncü hem de yardımcı oldu. Gerek “ahlakın kuralları” denen şeyin gerek kapitalizmin gerek ataerkil zihniyetin ve gerek dinin bugün “evcilleştirdiği” kadının kendi öz benliğinden ne kadar uzak kaldığını anlamamı sağladı.

Estes’in kadını bir kurda benzetmesini ilk önceleri tuhaf bulsam da okuduklarımı hayatla, yaşadıklarımla ve şahit olduklarımla kıyasladığımda evet bir kadın ancak bir kurda benzetilebilir dedim.

Kurtlar sezgi ve atalarının DNA’larına işlenmiş tecrübeleri ile hareket ederler. Biz kadınlar da hislerimiz ve sezgilerimizle güçlü varlıklar değil miyiz? Peki sezgilerimiz ve hislerimizle hareket etmemizi engelleyen ne oldu? Duygularımızla, cesaretimizle önce kendi hayatımıza sonra başka hayatlara yön vermemizi engelleyen ne oldu?

Anaerkil dönemden ataerkil döneme geçiş sürecinde vahşi kadın nasıl eğitildi ve evcilleştirildi ve bu durum kimlerin menfaatini karşıladı?

Artık kadınların kendi vahşi doğalarına yönelmeleri ve yeni bir varoluşsal süreç yaşamaları gerekmektedir. Bunun içinse yukarıdaki sorduğum bu ve buna benzer soruları sormalıdır. Meraklı sezgileri tamamıyla yok edilememiş kadınların sorduğu bu soruların cevabının pek çoğunu bu kitapta bulabileceklerine inanıyorum.

Kadınların artık tıpkı kurtlar gibi sürü şeklinde örgütlenmesi ve hep birlikte hareket etmesi gerektiğine inanıyorum. Ben kendi adıma şunu söyleyebilirim ki; kendi doğasına dönmüş birkaç kurt kadın tanıyorum. Kendime vahşi kadın diyebilir miyim? Evet, diyebilirim. Çünkü ben Kurtlarla koşan bir “kadınım”!

Fotoğraf: Ekmek ve Gül