Naziler, Almanya’da bir gecede ortaya çıkarak 6 milyon insanı öldürmedi; sinsi ve sessiz bir şekilde sistemin boşluklarından yararlanarak güçlendi. İktidarda olan SPD’nin ve sermayenin, kendilerine sundukları olanakları iyi kullanarak palazlandı. 1929’da 1 Mayıs, işçilere ve emekçilere yasaklanırken dünyanın en büyük katliamlarını yapan Nazilere arka kapıdan el sallandı, göz kırpıldı. Dönemin siyasi iktidarı, silahsız işçilerden korkmak yerine yaklaşmakta olan faşizmin ayak seslerini duyabilseydi eğer belki bu gezegen daha adil ve yaşanılır olurdu.

'SEFİL EVLERİMİZİ KURŞUNLAYARAK ÖLDÜREBİLİR MİSİNİZ?'

Klaus Neukrantz’ın Wedding Barikatları eseriyle okuma yolculuğumuz Berlin’de işçilerin, emekçilerin yaşadığı; yokluğun ve yoksulluğun dibe vurduğu bir mahalleye. Evlerde değil eşya, bazılarında yatak bile yok. Açlıktan çocukların kaburga kemikleri dışarıda fakat mahalle iç içe, insanlar yan yana, dayanışma halinde. Siyasi atmosferde iki önemli güç; bir yanda SPD, öte yanda Komünist Parti. 40 yıldır kesintisiz bir şekilde kutlanan 1 Mayıs, her nedense hükümet tarafından keyfi olarak yasaklanır. Arka cephede provokasyonlar hazırlanmaya başlanır. Gazeteler günler öncesinden 1 Mayıs’ın kana bulanacağını yazar fakat kara propaganda mahalle sakinlerinin 1 Mayıs’a hazırlanmasını engelleyemez. Metal işçisi Hermann, işçi Paul, çimento taşıyıcısı Kurt Zimmerman ve eşi Anna 1 Mayıs örgütleyicileri içinde yer alır. Çarşamba sabahı her yerde olduğu gibi bu mahallede de 1 Mayıs yürüyüşü başlar. Kısa süre sonra kitleyi dağıtmak için değil, sindirmek için geldikleri anlaşılan polisler sokağın iki ucunu da tutar, insanların dağılmasına fırsat vermez. O gün bir işçi ölür, çok sayıda insan yaralanır. O akşam çoluk, çocuk, yaşlı, genç, yediden yetmişe tüm mahalle halkı daha fazla kan dökülmemesi için Wedding barikatlarını kurarlar. Saldırılar 3 gün sürer, 33 insan öldürülür; her yer kana bulanır. Sokakta ölülerin arasından bir kadın kahkahası duyulur: “Neyi öldürmek istiyorsunuz? Açlığımızı… hastalığımızı… işsizliğimizi mi? Sahi, sefil evlerimizi kurşunlayarak öldürebilir misiniz?”

Klaus Neukrantz, bu eseri 1931 yılında yazar. Kitap Naziler tarafından 1933 yılında yasaklanır, ardından Klaus Neukrantz tutuklanır, onu bir daha kimse görmez; öldüğü yer ve mezarı bilinmemektedir. Wedding Barikatları 1 Mayıs’ın kitabıdır. Kardeşliğin, dayanışmanın, yoldaşlığın, mücadelenin, direnmenin adıdır. Örgütlü bir toplum olmanın, kavganın adıdır. Türkiye’de, Wedding barikatlarında ve dünyanın her yerinde 1 Mayıs’ta yaşamını yitirenlerin anısına, saygıyla.

Fotoğraf: Kitap kapağı