Bir masanın etrafında oturuyoruz. Televizyonda haberler açık. Enkaz altından sağ çıkanların görüntüleri, muhabirlerin aktarımları, uzman görüşleri akıp gidiyor. Masa pencerenin yanında, perdeler çekili değil. Gökyüzü her an boşanacakmışçasına gri. Semiha ile sohbet ediyoruz. Konuşabildiğimiz tek konu deprem. Ne oldu, ne olacak derken günlerdir aynı şeyleri konuşuyoruz aslında. Uzmanların uyarıları tedirgin etmiş Semiha’yı. “İstanbul depremi gelecek. Buralar hep yıkılır. O zaman ne olacak? Şimdiden önlem almazsa nasıl olacak bu iş? Korkuyorum artık” diyor. O sırada Semiha’nın küçük kızı arkadan bağırıyor “Korkuyorum anne. Bizim de evimiz yıkılır mı?” diyor. Semiha kızını sakinleştirmek istiyor: “Evimiz sağlam, bizim ev yıkılmaz.” Aslında o da emin değil bu söylediğinden. Konuşurken sesimizi alçaltıyoruz bu sefer.

Depremin olduğu günden beri çocuğu da evde olduğu için bu haberlerden etkilendiğini söylüyor Semiha. Uzmanların açıklamalarına rağmen önlem alınmaması tedirginliğini arttırmış. Alınmayan önlemlerin bir sonucu olarak görüyor bu yaşananları. “İstifa etmelilerdi. Cumhurbaşkanı çıkıp istifa etmeliydi. ‘Bu yaşananlar bizim hatamız’ deyip istifa açıklaması yapmalıydı” diyor. Semiha öfkeli, tedirgin ve kızgın. Burada yaşanabilecek bir depremin sonuçlarının önlem alınmazsa daha büyük olacağını düşünüyor. Sohbetimiz boyunca tekrara düşse de aynı şeyleri söylemeye devam ediyor: “Önlemler alınsın.” Bu duyguları yaşarken bir yandan da çocuğunun etkilenmesini önlemeye çalışıyor. “Bakalım daha ne sonuçları çıkacak bu depremin” diyor Semiha yanından ayrılırken.

Fotoğraf: DHA