Bir akrabasıyla 14 yaşında nişanlanıp 15 yaşında evlenen E. C. 10 senedir evli. 2 kız 1 erkek çocuğu olan, evlendiği günden bugüne şiddet gören E.C. maddi yetersizliklere rağmen şiddete dayanamayarak evden ayrılmış ve boşanma davası açmış. 3 çocuğuyla birlikte hayata tutunmaya çalışan E.C. yardım bekliyor. Mutlu bir evliliği olmadığını söyleyen E.C. ailesinin tutumunu da aktarıyor: “Her gün dayak yiyip ailemin yanına gidiyordum, ailem de maddi olanaksızlıklar yüzünden beni ikna edip tekrar eşimin yanına gönderiyordu.”

‘ŞİDDETİN DOZU ARTINCA DAYANAMADIM’

E.C. birçok kez boşanmak istemiş; bir işte çalışmadığı, parası olmadığı için hep vazgeçmek zorunda kalmış. Artık dayanamadığı ve boşanma davası açtığı süreci şöyle paylaşıyor: “Eşim sürekli hem bana hem de çocuklarıma şiddet uyguluyordu. Ben de dayanamayıp kadın sığınma evine gittim. Zaten şiddet gördüğüme dair raporlarım da mevcut. Sürekli ayrılmayı denedim ama dediğim gibi maddi olanaksızlıklar ve çocuklarımın durumu buna müsaade etmedi. Daha sonra şiddetin dozu artınca dayanamayıp boşanma davası açtım. Eşim göğüslerime sıcak ütü bastı, kanser oldum. Maddi imkansızlıklar bügün tedavi olmama engel. Sadece bir ağrı kesici ilaçla idare ediyorum.”

AİLEM VE KOMŞULARIMIN DESTEĞİ İLE YAŞAMAYA ÇALIŞIYORUM

E.C. yeni bir ev tuttuğunu, evin çok kötü halde olduğunu dile getiriyor: “15 gündür bu eve taşındık. Çocuklarım da ben de evin durumuna alışamadık. Evin içinde zaten bir sürü eksiğimiz var. Çok zor imkânlarda hayata tutunmaya çalışıyoruz. Ailem ve komşularımın desteği ile yaşamaya çalışıyorum onun dışında ihtiyaçlarımı karşılayacak halde değilim. Ailemin ‘Sana bakamıyoruz yeni bir ev bul” demesi ise cabası.”

UFAK BİR EŞYAYI BİLE KALDIRIRKEN YARDIM İSTİYORUM

Sağlık sorunları nedeniyle çalışamadığını da söyleyen E.C., ağır bir şey kaldırdığında yaşadığı şiddetten dolayı burnumdan ve ağzımdan kan geldiğini ifade ediyor. “Evde ufak bir eşyayı bile kaldırırken çevremden yardım istiyorum” diyen E.C. çocuklarının ve evin ihtiyaçları nedeniyle kaygılanıyor: “Okullar açılacak, kış gelecek... Hiçbir hazırlığım yok. Kadın sığınma evinde kalırken çocuklarım psikolojik tedavi görüyordu. Çocuklarımı okula gitmesi gerek fakat ihtiyaçlarını karşılayamıyorum, sürekli muhtarlığa ve kaymakamlığa gidip yardım istiyorum. Eşimden resmi olarak ayrılamadığımdan henüz yardım alamadım. Kış hazırlıkları da başladı başlayacak ama henüz odun-kömür alamadım, çocukların kışlık ihtiyaçlarını karşılayamadım.” Yaşamını sürdürdüğü koşulları anlatan E.C. bunlara ek olarak her türlü yardıma muhtaç olduğunu belirtiyor.