Prof. Dr. Gamze Yücesan Özdemir Türkiye'de kadın yoksulluğunu anlatıyor: “Güçlü teorik, politik ve pratik birikimle kadınlar yoksulluğun karanlığını dağıtabilir.”

Biden hükümeti kadınlar için ne kadar çare? Kapitalizmin en ciddi krizlerinden birinde eşitlik, özgürleşme ve kadın hakları ne anlama geliyor? Semra Çelik, Klaus Wagener’ın yazısını çevirdi.

Şirketler kendilerini feminizm ve ırkçılık karşıtlığı ile süslüyorlar, ancak güneyde, krizlerde sokağa atıverdikleri beyaz olmayan kadınların ucuz işçiliğinden kâr ediyorlar.

'Clara Zetkin’in sözleri günümüze hala ışık tutuyor: Pandemi, sermayenin boyunduruğundan kurtulmadan ne kadın ne de erkek emeğinin özgür olabileceğini fazlasıyla gösterdi.'

Hükümetleri ve sivil toplum kuruluşlarıyla örgütlü burjuva sınıfı bir yanda, sendikal örgütlüğü zayıf ama güçlenen bir mücadele eğilimiyle işçi sınıfı öbür yanda. Eskiden ve şimdi...

Fransa’da balkon ve camlara asılan kapitalizme tepki pankartları adeta ‘cam kortejler’ oluşturdu.

Daha çok zenginler yaratan kapitalizm, dünyanın talan edilmesine, dolayısıyla milyonlarca emekçinin ölümüne neden olmuş, üstelik yarattığı eşitsizlikle emekçileri de ölüme mahkum etmiştir.

Ege Üniversitesi Kadın Çalışmaları Topluluğu krizi ve krize karşı mücadeleyi konuşuyor.

‘Aile ne idi?’ Aile, kadını sömüren; emek gücünü karşılıksız bırakan; ruhunu, bedenini baskı altında tutan çürümüşlüğün en açık ifadesiydi.

Bütün kadınların toplumun, devletin üstünde tepindiği, ‘orta malı’ haline getirildiği; kadınların rızasının imal edilmeye çalışıldığı; bu yapılamadığında şiddetin devreye sokulduğu bir süreç yaşandı.

Geçmişte ev emekçisi ve tekstil işçiliğinde yoğunlaşan kadınların birçoğunun yaşı çok gençti.

Kapitalist sistem anneliği ‘en kutsal şey’ diyerek yüceltiliyor. Peki kutsal olan annelik mi emek mi? Ya da bir kadının sevgi ve şefkat göstermesi hormonları mı yoksa kadınlık durumu mu?

'Tek adam' yönetimine engel olunamazsa ne olur, kadınların yaşamında neler değişir? İşte referandumun ardından bizi bekleyenler...