“Çok kötü bir yıl oldu” diyerek başlayan her cümle nasıl da basit kaçıyor. Sanki bir önceki yıl daha mı iyiydi? Yok yok bence bu yıl daha korkunç ama hayatımıza devam ediyoruz.  

Peki kötülük diye tarif ettiğimiz, bütün günahı bir yıla kestiğimiz sorunların sebebi ne? Giderek artan yoksulluk, şiddet ve çocuk istismarlarının sebebi 2020 mi? Tabii ki değil. Bunu böyle ifade edenler de biliyor zaten, 2020 biterse her şey bitecek söyleminin bir umut ve temenni olmadığını. Çünkü ‘aile içi şiddete karışamayız’ diyenlerin tam karşısında bu şiddeti yaşayan kadınlar var; şiddetin tek mağduru olmadıklarını biliyorlar ve bir şekilde derneğimize ulaşıyorlar. Bunlardan biri de Neslihan.

TEK TEK DEĞİL YAN YANA...

15 yıl boyunca tekstil işçiliği yapmış Neslihan. İki küçük çocuğu var. İlk çocuğu engelli doğunca çalışmayı bırakmış. 16 yıl evden dışarıya adımını atmadan çocuk bakmış. Son 5 yıldır eşinden şiddet gördüğünü söyleyen Neslihan, bir süredir de aldatıldığını öğrenmiş. Evde eşiyle kavgaları daha da büyümüş. Engelli çocuğuna da kötü davranan eşi türlü işkenceler yapmış. Neslihan’a. Sadece fiziksel şiddet değil Neslihan’ın yaşadığı, ekonomik şiddete de maruz kalmış. Eşi son kavgada boğazını sıkarak öldürmek istemiş Neslihan’ı. “Hep çocuklarım için dayanırım diye düşünsem de bir gün kurtuluş yolu olarak intihara kalkıştım ama ölmedim” diyor. Eşi tersane işçisi olan Neslihan, şimdi boşanma davası açmaya hazırlanıyor, bir yandan da “Nasıl geçineceğim” diye kara kara düşünüyor. Neslihan’ın şimdi dayanışmaya ihtiyacı var.

Peki Neslihan’ı bu süreçte ne bekliyor olabilir? Devlete kalsa… Bir geliri olmayan ve daha da yoksullaşan Neslihan, dolmuş parası bulmanın dahi mesele olduğu böylesi bir zamanda yardım alabilmek için aylarca belediye ve kaymakamlık arasında gidip gelecek. Uzadıkça uzayan boşanma davası sürerken, devletin Neslihan’ın karşı karşıya kalacağı tehditler karşısında Neslihan’ın yanında olacağından emin değiliz...

Neslihan bütün bu zorlukları görüyor; bunların aslında kadınları kendi yaşamlarını kurmaktan vazgeçirmek için sistematik bir biçimde uygulanan bir devlet şiddeti olduğunu biliyor. Yaşadığı bütün zorluklara rağmen yoluna devam edeceğini ve aynı zorlukları yaşayan kız kardeşleri için bir şeyler yapmak istediğini söylüyor. Eğer bu sorunlarla tek başına uğraşmaya kalkarsa zorlukların bitmeyeceğini görüyor. Kadınların hayatlarında bir kurtuluş mücadelesi yükseliyor. Dün sorunlarıyla tek başına uğraşan kadınlar, sorunların ortaklığında yan yana gelirken çözümün, birlikte güçlenip değişmekten, örgütlü mücadeleden geleceğini de görüyorlar.