Pendik Belediyesi 8 Mart etkinliği için salonunu isteyen kadınlara önce yer verdi, etkinliği düzenleyenler arasında Esenyalı Kadın Dayanışma Derneğini görünce “biz o derneğe yer vermiyoruz” diyerek parası ödenmiş salonu iptal etti. Belediyelerin yapması gereken çoğu işi dahi derneğin yaptığını anlatan mahalleli kadınlar, “Belediye kadınların dayanışmasına, hayatta kalma mücadelesine engel oldu” diyerek tepki gösterdi.

İstanbul Pendik’te Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği ve DİSK/Cam Keramik-İş Sendikası 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü etkinlikleri kapsamında “İşçi Kadın Buluşması” düzenleyecek. 23 Şubat’ta düzenlenecek etkinlik için Cam Keramik-İş Sendikası, AKP’li Pendik Belediyesine başvuru yaparak Ahi Evran Salonu’nu talep etti. Belediye, başvuruya önce ücret karşılığında olumlu yanıt verdi. Ancak daha sonra Esenyalı Kadın Dayanışma Derneğinin de etkinliğin düzenleyicileri arasında bulunduğunu öğrenince salon rezervasyonu iptal edildi. Harcı yatırmak için belediyeye giden dernek üyesi kadınlar, kendilerine “Biz bu derneğe yer vermiyoruz, sendikaya vermiştik ama dernek olunca durum değişti” yanıtı verildiğini söylediler.

Belediyenin tutumuna tepki gösteren mahalleli kadınlar “Belediye kadınların yan yana gelmesinden rahatsız mı oluyor? Vergilerini biz ödediğimiz halde, üstelik salonu da parasıyla tutmaya çalıştığımız halde neden bir araya gelmemize engel olunmak isteniyor” sorularını yöneltti. Kadınların sorularını ilettiğimiz belediye yetkilisi ise “cevap vermeye gerek görmediklerini” söyledi.

KADINLARIN BİRLİKTELİĞİNDEN RAHATSIZ MI OLUYORLAR?

Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği Başkanı Adile Doğan, daha önce de belediyeden yer talebinde bulunduklarını, belediyenin yine önce kabul edilip sonra reddettiğini hatırlatarak şöyle konuştu: “Salonda tadilat olduğunu söylemişlerdi. Gidip baktık, herhangi bir tadilat yok. Belediyenin bize karşı özel bir tutumu olduğunu düşünüyoruz. 23 Şubat’ta yapacağımız etkinlik başvurumuzu da reddettiler. Gerekçe olarak da ‘Esenyalı Kadın Dayanışma Derneğine yer vermiyoruz’ demişler. Bu açıklamayla Pendik Belediyesi aslında tüm Esenyalılı kadınlara karşı tutum almış oldu. Derneğimiz adeta yerel kurumların boşluğunu kapatan çalışmalar yapıyor. Resmi kurumların kadınlara vermediklerini, vermek istemediklerini biz dayanışma ile veriyoruz. Bir de bu tür engellerle karşılaşıyoruz.”

Doğan, etkinliğin içeriğine ilişkin ise şöyle konuştu: “Etkinlikte örneğin asgari ücretle çalışan bir işçi kadın yaşadığı tacizi anlatacaktı. Eşinden gördüğü şiddet yüzünden üç çocuğuyla sokakta kalan ve derneğe sığınan Esra, aylarca belediyeden yardım beklediğini anlatacaktı. Özel çocuğu olan bir anne devletin bakımevinde ölen otizmli oğlunun güçlüklerle dolu hayatını anlatacaktı. Yıllarca uğradığı şiddete dayanamayıp intihar eden Eda’yı ve sebebi bilinmeyen kadın intiharlarını konuşacaktık.” Doğan, Pendik Belediyesine “Bunları duymak istemediğiniz için mi bize yer vermediniz” diye seslendi.

BELEDİYE GÖREVİNİ YAPMIYOR, YAPANA ENGEL OLUYOR

Derneğe başvuran kadınların belediyeye de başvurduklarını ancak çoğu zaman belediyenin görevini yapmadığını ifade eden Doğan, salonu iptal eden belediyeden bir açıklama beklediklerini söyledi: “6 yılda derneğimize ulaşan vaka sayısını binlerle ifade ediyoruz. Bunların içinde şiddete uğrayan, ölümle tehdit edilen kadınlar da var, istismara uğrayan çocuklar da. Bu vakalardan biz nasıl haberdarsak belediyenin kurumları da haberdar. Biz bu sorunları çözmek için elimizden geleni yapmaya çalışırken yerel yönetimlerin uygulamaları adeta bu sorunları derinleştiriyor. Belediye seçimlerde Ahmet Cin’e oy veren kadınlar da derneğimize geliyor. Biz yaptığımız her işi kamuoyu ile paylaşıyoruz. Sizden de bu kararınızı, aldığınız tutumun sebebini açıklamanızı istiyoruz.”

Adile Doğan, kadınlara da şu çağrıyı yaptı: “Oy zamanı hatırlanıp sonra kapılar yüzüne kapatılan tüm kadınları bize güç vermeye, birlik olmaya çağırıyoruz.”

BELEDİYE: CEVAP VERMEYE GEREK GÖRMÜYORUZ!
Kadınların iddiaları hakkında görüşünü almak için aradığımız Kültür İşleri Müdürlüğünden yetkilinin yanıtı ise “Açıklama yapmaya gerek görmüyoruz” oldu.
Kadınların iddiaları üzerine cevap hakkı doğduğundan kendilerinden de görüş almak istediğimizi belirttiğimiz yetkili, gazetemizin konuya taraf olmadığını ve bize bir açıklama yapmaya gerek görmediklerini, gerek görürlerse Cam Keramik-İş Sendikasına bilgi vereceklerini söyledi.

YAŞAMAK İSTEYEN KADINLARA NEDEN KAPILAR KAPATILIYOR?

Dernek üyesi kadınlar da dernek çalışmalarına engel olunduğunu düşünüyor ve belediyeye tepki gösteriyor. Pendik’te yaşayan ve burada oy kullanan kadınlar belediyenin hem sorunlarını çözmediğini, hayatta kalma mücadelesi veren kadınlar için sorumluluklarını yerine getirmediğini hem de bunun için mücadele eden derneğe engel olduğunun altını çiziyor. Kadınların görüşleri şöyle:

Zahide Kiper: Derneğe geldiğim ilk günlerde kapıdan giren bir kadın, oturduğu binada üç çocuk annesi bir kadının şiddet ve yoksulluk yüzünden evi terk ettiğini, babalarının çocuklarla ilgilenmediğini; çocukların sobayı yakamadığını, aç olduklarını, okula gidemediklerini söyleyerek yardım talebinde bulunmuştu. Hemen çocukların yanına gittik, durum içler acısıydı. Çocukların hem eğitim hem de psikolojik yardım almalarını sağladık. Şimdi o çocukları gülerken gördüğümde “ya dernek olmasaydı” diyorum. Bir başka kadın karnı burnundan sokağa atıldığını anlattığında yine dernekteki kadınlar bir araya gelip destek olup ev tutmasaydık, eşya, kıyafet, sosyal hizmetlere başvurmaya kadar dayanışma içinde olmasaydık o kadın ne yapacaktı sokak ortasında? Peki ya parasızlık yüzünden dersleri çok iyi olduğu halde eğitimine zor devam eden Efe... Onun hayatı da bu dernekteki dayanışma ile değişti. Üç yıldır buradayım, yaşamak ve yaşatmak adına bir şeyler yapılıyor bu dernekte. Bunun karşısında “o derneğe yer vermeyiz” diyen bir belediyemiz var. Bunun sebebini öğrenmek istiyoruz bizim belediyemiz bize niye yer vermez? Yaşamak isteyen kadınlara neden kapılarını kapatır? Üstelik bize destek olmak gibi bir zorunluluğu olan yerel yönetimler neden bu kadar zorluk çıkarır?

OY SAHİBİ BİR KADIN OLARAK SORUYORUM; NEDEN?

Zöhre Tuzcukaya: Çok kötü günler geçirdim ve hâlâ maddi manevi zorluklar yaşıyorum. Benim mahallemde bana tek sahip çıkan Esenyali Kadın Dayanışma Derneği oldu. Bu dernekte birçok soruna hep beraber çözüm aradık ve asla yalnız kalmadık. Oy sahibi bir kadın olarak sesleniyorum Pendik Belediyesine; benim mahallemde biz kadınlara neden yer verilmiyor? Biz kadınız, anayız birbirimize sadece dayanışma ile sahip çıkıyoruz. İşsizliğin arttığı bu dönemde işçilerin hakları yenirken birçok emekçi kardeşlerimiz ezilirken biz kadınlar bir araya gelip sorunlarımızı konuşmak istiyorken neden bize yer verilmiyor?

SÜNNETE, KINAYA VAR; KADINLARA YOK

Hanıma Kızıltaş: Belediyenin tutumunu düşününce hem öfkeleniyorum hem de gülüyorum kendi kendime. Esenyalı Mahallesinde yaşayan bir kadın olarak soruyorum; Eylül ayında meydana gelen depremde biz sadece o derneğe sığınabildik. Çocuklarımız depremde hasar görmüş okula gönderilmek istenirken bize o dernek sahip çıktı. Mili Eğitim’den gelen yetkili ise bize “kolonlar güçlendirildi, çökse de daha az ölü garantisi veriyoruz” derken bu dernekte çözüm aradık biz hep birlikte. O zaman da bize kapılarını belediye şimdi de Ahi Evran Kültür Merkezini vermiyor, üstelik hakkımız olduğu halde. Ticarethaneye çevrilmiş Kültür Merkezi sünnet ve kınalara paralı olarak servis ediliyor ama biz bu mahallenin insanları olarak istediğimiz zaman bize hizmete verilmelidir. Benim mahallem, benim belediyem, vergimi verdiğim her yerde hakkımı alacağım.

BU MU HALKA HİZMET

Nevruz Mersin: Son zamanlarda artarak çoğalan işsizlik, yoksulluk ve şiddetin en derin halini biz kadınlar yaşıyorken, buna dur demek ve sessiz kalmamak gene biz kadınlara düşüyor. 8 Mart’a giderken yaşadığımız sorunları Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği ile konuşmak isterken kendi belediyemizin engeliyle karşılaştık. Sözde halkın hizmetine tahsis ettiği kültür merkezini ve araçlarını kullanamıyor, hiçbir geçerli gerekçe yokken geri çevriliyor ve sorularımızı cevaplayacak bir yetkili bile bulamıyoruz. “Memleket işi gönül işi” diyenlere soruyoruz; halka hizmet için yapılan kültür merkezlerini biz kullanamıyorsak neden yapıldı?