Dudullu Organize Sanayi Bölgesinde bulunan Unlu Mamuller Anonim Şirketine bağlı (UNMAŞ) UNO ekmek fabrikasında çalışan bir kadın işçiyim. Bizi beyaz yakalı ve mavi yakalı diye ayırmışlar. Aradaki fark ne diyecek olursanız, çok az. Aynı biçimde bir sınıflandırma yanı başımızdaki Donuk Fırıncılık bölümü olan DFU fabrikasında da var. Sömürü, ağır çalışma koşulları ve üç vardiya sistemi ile hayatlarımızı karartma uygulamaları harfiyen uygulanıyor. Ben gıda teknikeriyim, ücretlerimiz düz işçi olarak adlandırılanlarla hemen hemen aynı. İşe girdiğimizde asgari ücretle işe başlıyoruz. Kadın işçilere ve teknik eleman olarak çalışan kadın arkadaşlara utanmasalar haremlik-selamlık uygulanacak. Bunun müsebbibi ise fabrikada örgütlü olan Hak-İş’e bağlı Öz Gıda-İş Sendikası. Öz Gıda-İş toplu sözleşme süreçlerinde işçileri hiçe sayar, uyduruk bir taslak metni verir o kadar. Kadın işçilerin, mühendis ve teknik eleman olarak çalışan kadınların hiçbir talebini sormaz ve taleplerimizi almak için çaba harcamaz. Emzirme hakkımız, emzirme için özel oda ve izin talebimiz, regl iznimiz, ücretsiz kreş, üç vardiya değil gündüz tek vardiyada çalışma, 8 Mart ve 1 Mayıslarda ücretli izinli sayılma taleplerimizin lafı bile edilmiyor. Hafta sonu çalışma uygulamasından vazgeçilmiyor.

Bir yıl önce 8. dönem toplu iş sözleşmesi imzalandı. Neredeyse hiç kimsenin haberi olmadı. Çünkü Öz Gıda-İş bütün işçiler için bir patron sendikası. Ancak çay molalarında dışarı çıkarak sigara içiyoruz, telefon kullanmak yok. Okuduğumuz gazeteler kontrol ediliyor. Evrensel gazetesi okuyor diye iki işçi arkadaşımız işten atıldı. Artık sendika değiştirmek de dahil yeni bir sendika için tartışıyoruz. Fabrikanın kâr marjı yükseliyor biz işçiler ise yoksullaşıyoruz. Kadın işçiler olarak sözlü tacizin, küfürlerin hedefi oluyoruz. Aynı muameleler DFU’da da var. Bir sendika üyelerinin çıkarını düşünmüyor, işçilerle tartışmadan toplu sözleşme imzalıyor, patronu velinimet görüyorsa o gerçek bir işçi sendikası değildir. UNO ve DFU işçisi hep sabretti, ama nereye kadar? Sabır taşı olsa çatlar. O taş çatlamak üzere.

DİSK’e bağlı Gıda-İş Sendikası fabrika önüne Antalya UNMAŞ’ta değişen sendika ve düşük ücret uygulamasının sona ermesiyle ilgili bildiri dağıtıp bize seslendi. Bu sesleniş işçiler üzerinde çok etkili oldu. Patron ve yönetim tedirgin oldu, çok korktular. En çok da Öz Gıda-İş yöneticileri ve işyeri temsilcilerinin ödleri koptu. Provokasyon yaratmak için “Bunlar terörist, bölücü” propagandası yaptılar, ama biz inanmadık. Artık ne yalanları ne de ucuz propagandaları bize sökmüyor. Kadın işçiler bundan sonra taleplerini daha yüksek sesle dile getirecek, sendika seçme özgürlüğünü kullanacak! Bunu da Öz Gıda-İş Sendikası bilsin.

Fotoğraf: uno_pixabay