Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneği üyeleri olarak haftalık dernek toplantımızda referandum sonuçlarını, sonrasını ve 1 Mayıs’ı konuştuk. Farklı cümleler ve bakış açıları toplamında ortaya çıkan tek sonuç ise; mücadele etmenin önemiydi.
Toplantıya katılan kadınlardan biri referandum günü yaşanan şaibelerle ilgili “Böyle olacağını biliyorduk. Artık sandığa da güvenmiyorum, sanırım başka seçimlerde artık sandığa gitmeyeceğim. Sanki ne yapsak sonuç değişmeyecek diye düşünüyorum” sözleriyle umutsuzluğunu dile getirdi. Onun bu cümlelerinden sonra hararetli bir sohbet başladı.
Hemen ardından söze giren başka bir kadın “Birlikte çalıştık, bir şeyler yapmaya çalıştık. Kendi çapımızda gidebileceğimiz her yere gittik. Her kesimden vatandaşın eşitlendiği herkese bir söz hakkı verildiği yerdi benim için sandık. Evet bu inancımı yitirdim, demokrasi inancımızı öldürmeye çalışıyorlar. Ama bu bizlerin önünde engel olmadı. Kutuplaştırma politikalarına karşı özellikle biz kadınlar bir karşı duruş sergiledik ve bence biz kazandık. Bence bu süreç hiç yan yana gelmez denilen kesimleri birleştirdi. Hayır cephesi oldukça genişti. Ak Partili olup artık Ak Parti politikalarını karşı çıkan kadınlar tanıdık. Özellikle ‘hayır diyenlerin karıları bize helaldir’ söylemi bence AKP’ye çok sayıda kadın seçmenini kaybettirdi. Referandumdan beri sokaklara çıkıyoruz, tepkimizi bir şekilde dile getiriyoruz ve şimdi bu tepkinin büyümesinden korkuyorlar” diye konuştu. Sonrasında gelen “Bunca şaibeye rağmen yüzde 49 oranında ‘hayır’ oyu, büyük illerin ‘hayır’ demiş olması bizim için başarıdır”, “Bu kadar eşitsiz çalışma ortamına rağmen en fazla yüzde 51 alabildiler. Bu bizim birliğimizin, genişliğimizin gücünü gösterir” değerlendirmeleri aslında başarının gözle görülür olduğunu gösterdi. Gelecek günlerin zorlu olacağını söyleyen kadınlar, umutsuzluk yerine mücadeleye vurgu yaptılar. Bir kadın arkadaşımızın yaptığı şu değerlendirme belki de sohbetimizin etiketi oldu: “Hastalanınca ‘ay hastalandım öleceğim’ deyip evde öylece oturuyor muyuz? Doktora mı gidiyoruz? O zaman mızmızlanmak, kabullenmek yerine bu durumdan rahatsızsak mücadele etmeliyiz, bir araya daha çok gelmeliyiz.”

‘1 MAYIS DAHA ÖNEMLİ’

Sohbetimiz ilerledikçe 1 Mayıs’a ilişkin tartışmalar yapıldı. İş yaşamında kadınların cinsiyet eşitsizliğine maruz kalışına, ucuz iş gücü olarak görülmelerine, kreş taleplerine, ev kadını olanların eşlerinin iş koşulları üzerinden yaşadıkları zorluklara ve daha bir çok konuya değindik. 1 Mayıs’ın özellikle bu dönemde daha da önemli olduğu üzerine konuştuk.
23 Nisan’da birinci yılını dolduran derneğimiz için kutlama planımız vardı, ancak bu etkinliği ileri bir tarihe ertelemeyi kararlaştırarak şimdi “Asıl işimiz 1 Mayıs” dedik. Görev almak isteyenler, Tuzluçayır’da bulunan diğer derneklerle ortak 1 Mayıs çalışması yürütmek için işe koyuldu. 29 Nisan Cumartesi günü “Kadınlar ‘hayır’ı 1 Mayıs alanına taşıyor” diyerek sokaktaydık.
Sizler bu yazıyı okuduğunuzda ise yepyeni planlar için yola koyulmuş olacağız. Biz diyoruz ki kadınlara umutsuzluk değil kahkaha ve birlik yakışır.