Fidan 40 yaşında, lise mezunu. Ağır taşımak zorunda olduğu iş yerinden bel ve boyun fıtığı nedeniyle 5 yıl önce ayrılmış. Şimdi asgari ücretle özel bir ofiste çalışıyor. Evine yakın, iş saatleri uygun, “ev ekonomisine katkım olsun” demiş, malum… Patronu da bir kadın. Fidan yemek parası istemiş, patronu yemek parası vermeyeceğini, üniversite mezunlarına bile şimdiye kadar hiç vermediğini söylemiş. Patronu “Üniversite mezunlarına bile vermiyorum” derken de öyle gururlanmış ki öfkelenmiş Fidan. Küçümsendiğini hissetmiş. İşe başlarken yapılan vaatleri düşünmüş; iki ay sonra asgari ücretin üzerinde maaş verecekmiş, yılbaşında zamlı alacakmış… “Aslında o üniversite mezunu arkadaşlara da asgari ücretin çok az üstünde veriyor. Onlar için de çok üzülüyorum” diyor Fidan.

Fidan çok şey istememiş aslında, yol ve yemek parasının da sosyal hak olduğunu söylemiş. Zam gelse bile her şeyin çok pahalandığını, zaten maaş zammının da eriyip gideceğini düşünmüş. Yemek parasına ilişkin konuşmanın ertesi günü ne olmuş; çalışanlarına buncacık ücreti hak görüp, emeği sömüren patron, hiç utanmadan sekreterliğini yürüttüğü Fidan’ın eline yeni yaptığı altı milyon liranın üzerindeki harcamanın evraklarını vermiş.

Fidan “Doların ve avronun son bir ayda çok yükselmesiyle zengin daha da zengin olurken bizler de açlık sınırı altında geriliyoruz. Ölüm sınırına doğru gidiyoruz maalesef” derken “Patronların sömürü düzenini ne kadar bilsek de bu pervasızca tavır beni çok öfkelendirdi. Patronun kadın olması ise artırdı bu öfkemi” diyor. Ben de yıllar önce okuduğum bir yazıyı hatırladım; “Sermayenin cinsiyeti olmaz.” İşte bu yüzden gücümüz, emekçi kadınların birliğindedir.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül