Faşizme karşı Kızıl Şapel örgütünde mücadele eden, savaş sonrası Doğu Almanya Cumhuriyeti’nde (DAC) yaşayan DAC barış hareketi yöneticilerinden Greta Kuckhoff (Lorke) 14 Aralık 1902’de doğdu, 11 Kasım 1981’de öldü.  

Greta Kuckhoff, Frankfurt’ta (Oder) Katolik enstrüman yapımcısı olarak çalışan Georg Lorke’nin kızıydı. Ailesindeki mütevazı koşullara rağmen liseye gidebildi. 1924’te öğretmen olarak eğitim aldıktan sonra, Berlin ve Würzburg Üniversitelerinde sosyoloji ve ekonomi okumaya başladı. 1927’den 1929’a kadar Wisconsin- Madison Üniversitesinde okudu ve burada Arvid ve Mildred Harnack ile tanıştı. 1930-1932 yılları arasında Zürih’te Rosendorf firmasında avukatlık, 1933’ten itibaren Frankfurt am Main Sosyal Araştırmalar Enstitüsünde sekreterlik yaptı. İlk muhalefet faaliyetleri bu sırada gerçekleşti. Aynı yıl 1937’de evlendiği yazar Adam Kuckhoff ile tanıştı. 1942’ye kadar Reich Kamu Aydınlanma ve Propaganda Bakanlığında tercüman olarak çalıştı. Ağustos 1939’da çıkan Hitler’in Mein Kampf/Kavgam kitabının İngilizce çevirisinde Almanca yardımcı çevirmen olarak çalıştı. Amacı İngiliz halkını Hitler hakkında eğitip onların Hitler faşizmine karşı çıkmalarını sağlamaktı. 1930’ların ortasından itibaren Roter Kapelle/Kızıl Şapel kurucularından Harro ve Libertas Schulze-Boysen çiftiyle ilk temasını kurdu. Gestapo’nun Schulze-Boysen/Harnack bölgesi ve eşine yönelik soruşturmalarıyla bağlantılı olarak 12 Eylül 1942’de tutuklandı ve 3 Şubat 1943’te “vatana ihanete yardım ve yataklık etmek ve bir casusluk olayını bildirmemek” suçundan ölüm cezasına çarptırıldı. 4 Mayıs’ta idam cezasından vazgeçildi, ancak eylülde Reich Askeri Mahkemesindeki ikinci duruşmada “vatana ihanet eden bir girişimin hazırlanmasına yardım etmek ve düşmanı kayırmak” nedeniyle on yıl hapis cezası aldı, sivil haklardan mahrum bırakıldı. Waldheim Hapishanesine götürüldü. Bir ay önce, eşi Plötzensee’de Kızıl Şapel’in üyesi olarak idam edildi. 8 Mayıs 1945’te Kızıl Ordu, Greta Kuckhoff’u ve diğer mahkumları Waldheim’dan kurtardı. Greta Kuckhoff, 1945’te KPD’ye katıldı. Adolf Grimme ve Günther Weisenborn ile birlikte, Eylül 1945’te, Reich Askeri Mahkemesi önünde Kızıl Şapel üyelerine karşı iddianameyi temsil eden eski Yüksek Mahkeme Yargıcı Manfred Roeder aleyhinde bir dava başlattı. Roeder aleyhine yargılamalar 1951 yılında Lüneburg Cumhuriyet Savcılığı tarafından durduruldu. 1946’dan itibaren çeşitli ekonomi komitelerinde çalıştı. Birinci ve ikinci Alman Halk Meclisinin ve 1954’ten 1958’e kadar Halk Odasının üyesiydi. 1950’den 1958’e kadar Alman Merkez Bankası Başkanıydı. Ekim 1957’de hazırlanmasında yer almadığı anlaşılan para değişiminden sonra, nisan 1958’de “sağlık sorunları” nedeniyle görevinden istifa etti. Daha sonra Barış Konseyi’nde çalıştı. 1964’ten itibaren Doğu Almanya Cumhuriyeti Barış Konseyi Başkan Yardımcısı ve Dünya Barış Konseyi’nin bir üyesiydi. 1972’de Vom Rosenkranz zur Rote Kapelle/Tespihten Kızıl Şapele adlı anılarını yayımladı.

AMERİKALI KÖLELİK KARŞITI LUCRETİA COFFİN
Amerikalı kölelik karşıtı ve kadın hareketinin öncülerinden Lucretia Coffin Mott 3 Ocak 1793’te Nantucket, Massachusetts’te doğdu,11 Kasım 1880’de Philadelphia, Pensilvanya yakınlarında öldü.
Lucretia Mott ve diğer kadın delegelerin 1840’ta Londra Dünya Köleliğin Kaldırılması Kongresi’ne aktif katılımları reddedildiğinde, hiç kimse 150 yıl sonra bu kongrenin ABD kadın hareketinin tetikleyicisi olarak hatırlanacağını aklına getirmedi. Yaygın görüşe göre doğumlarından itibaren aşağılık ve ahlaki açıdan kamuoyunda görünmeye uygun olmayan kadınların hararetli tartışmalardan dışlanması, Londra’da bir araya gelen Mott ve Elizabeth Cady Stanton’un bu ayrımcılığa karşı bir şeyler yapmalarının sebebiydi. Sekiz yıl sonra, New York Seneca Falls’da, o ve başka üç kadın, Amerikan kadın hareketine kararlı bir ivme kazandıran ilk kadın hakları meclisini topladılar. O andan itibaren, Mott kölelik karşıtı bu hareketin “ahlaki gücü” oldu ve bir konuşmacı, örgütleyici ve her şeyden önce genç kadınlara danışman olarak belirleyici bir rol oynadı. Lucretia Coffin, Cape Cod açıklarında Nantucket Adası’nda büyüdü. Çoğunlukla denizde olan bir gemi kaptanı ve yetenekli bir esnaf kadının kızı olarak, kadın bağımsızlığını birinci elden yaşadı. James Mott ile evlendikten sonra, Quaker topluluğunun merkezi olan Philadelphia’ya taşındı ve 28 yaşında “vaiz” olarak adlandırıldı. Bu, ona diğer kadınların reddedildiği değerli bir topluluk önünde konuşma deneyimi sağladı. Bağımsız yargısı ve zekası geniş çapta kabul gördü. Motts, kölelik karşıtı olarak kısa sürede önemli bir rol oynadı; evi hareketin buluşma noktası ve aynı zamanda kaçan köleler için “gizlenme” istasyonu oldu. Ulusal Kölelikle Mücadele Derneğine kadınlar kabul edilmeyince Mott, 1833’te, o dönemde ortaya çıkan birçok kadın grubunun ilki olan Kölelik Karşıtı Kadın Derneğini kurdu. Köleliğin muhalifleri -özellikle toplum içinde hareket etmeye cesaret eden kadınlar- çoğu zaman vahşice tehdit edildi. Ancak Lucretia Mott, ilkelerini savunmaya geldiğinde asla geri çekilmedi ve hayatının geri kalanında kadınları ve siyahları savunmak için çok çalıştı.