Hindistan’ın Karnakata şehrinde çalışan tekstil işçisi kadınlar Srirangapatna’daki fabrikaların önünde üç haftadır aralıksız her gün eylem yapıyorlar. 1300’den fazla kadın haziran ayının başlarında yönetim tarafından ‘sipariş alamadıkları’ gerekçesiyle işten çıkarılmıştı. Karnakata’da çoğunluğu kadın olan tekstil işçileri, pandemi öncesinde de ücretleri, iş yükü ve çalışma koşullarına dair bir savaş veriyorlardı. Artık pandeminin de etkisiyle sorunları daha da artmış durumda. Konfeksiyon ve Tekstil İşçileri Sendikası (GATWU) Hukuk Müşaviri Jayaram KR, Srirangapatna’daki durumun ilk olmadığını, bazı büyük şirketlerin işçi ücretlerinin yüzde 70’ini, bazılarının da yüzde 50’sini ödediğini söyledi. SixLakh şirketinde de kadınların yüzde 40’ının işini kaybettiğini ifade etti. Konfeksiyon İşçileri Sendikası başkanı Rukmini, “Şu anda işten çıkarmalar var. Bangalore’daki durum şu an çok acil. İşçilerin yüzde 40’ının işsiz kaldığını tahmin ediyoruz. Mayıs ayı için ise birçoğuna yalnızca birkaç günlük ödeme yapıldı. Kira, ulaşım vb. masraflarını nasıl ödeyecekler?” dedi. Rukmini, Çalışma Bakanlığının tekstil işçilerine yardım konusunda hiçbir adım atmadığını da ekledi. 

HİNDİSTAN: İşverenler için ev işçisi kadınlar ‘Virüs Taşıyıcısı’
Kovid-19 salgını ile birlikte ülkede ilan edilen fiziksel izolasyon özellikle şehirlerdeki kayıt dışı çalışan işçilerin koşullarını gün yüzüne çıkardı. Çoğunluğu kadın olan ev işçisi kadınlar çok kötü durumda. Ev işçilerinin yeteneklerinin geliştirilerek daha nitelikli işlerde çalışmasını amaçlayan Ev İşçileri Sektörel Beceri Konseyi (DWSSC) tarafından yapılan bir ankete göre, fiziksel izolasyon süreci nedeniyle ev işçisi kadınların yüzde 85’inin ücretleri ödenmiyor. Beceri Geliştirme ve Girişimcilik Bakanlığı kapsamında, kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan DWSSC’nin 8 eyalette yaptığı araştırmaya göre, ev işçisi kadınların yüzde 23.5’inin köylerine geri döndükleri belirtiliyor. Yüzde 38’inin yiyecek bulma konusunda sıkıntı yaşadığı kaydedilirken, yüzde 30’unun ise bu süreçten sağ çıkabilecek bütçesi yok. Bu kadınların yüzde 95’i ise Kovid 19 sürecinde alınması gereken önlemlerin farkındalar. Yeni Delhi, Maharashta, Madya Pradesh, Assam, Batı Bengal, Bihar, Jharkhand ve Tamil Nadu dahil 8 ilde yapılan anket gösteriyor ki, ev işçileri işlerine geri dönemedikleri için hepsi hâlâ ekonomik sıkıntılar yaşamaya devam ediyor.  
Hindistan genelinde çalışan ev işçilerinin çoğu kayıt dışı. Yalnızca 14 şehirde kadınların asgari ücret aldığı bilgisi var. Delhi Ghaleru Sangathan başkanı Ramendra Kumar duruma ilişkin şunları söylüyor; “Bu şehirlerde işçiler tazminat talep ederek şikayette bulunabilirler ancak ulusal sermaye de dahil olmak üzere diğer şehirlerde bu şekilde başvurular yok.”
REKLAMLARA YANSIYAN İŞÇİ DÜŞMANLIĞI
Anket sonucunda çıkan raporda ayrıca ev işçisi kadınların ciddi ayrımcılıklara maruz kaldıkları da belirtiliyor. Zengin işverenler ev işçilerini ‘virüs taşıyıcısı’ olarak görüyorlar. Televizyonlardaki reklamlar ayrımcılığı daha da körüklüyor. Mesela Kent su arıtıcılarının reklamında şöyle bir diyaloga yer verilmiş: “Hizmetçinizin hamuru elle yoğurmasına izin veriyor musunuz? Elleri enfekte olabilir.” İşverenlerin birçoğu da tıpkı bu reklamdaki gibi düşünüyor. Ev işçisi kadınlara haziran ve temmuz aylarında işe gelmemeleri söylendi. Çünkü işverenler virüs taşımalarından korkuyorlar. Ev İşçileri Hakları Birliği Karnataka’nın da kurulmasına yardımcı olan Stree Jagruthi Samiti’nin kurucusu Geeta Menon “Tüm bunlar, kadın işçiler için duyarsız ve damgalayıcı” dedi. Geeta, Bangalore’daki ev işçilerinin yaklaşık yüzde 50’sinin nisan ayı ücretlerini dahi almadıklarını, hatta birçok işverenin kadınları işten çıkardığını da ekledi.