Ailede başlayan ve uzun yıllar devam eden şiddet... 6 yaşındaydım. Ailemle birlikte köyden geldik. İlkokula başladığım yıllarda babaannemin hayatımıza girmesi ile babamın ve babaannemin şiddeti başladı. Annemiz gözümüzün önünde sürekli şiddete uğrardı. Ancak kardeşlerim ve ben babamın korkusundan tek kelime edemezdik. Annem için her şey dayak yeme sebebiydi. Yıllar geçti 15 yaşıma geldim, beni istemediğim bir adamla evlendirdiler. Ondan da yıllarca ekonomik şiddet gördüm, hâlâ görmeye devam ediyorum.

Ekonomik bağımsızlığım yok. Hal böyle olmasaydı bir dakika durmazdım. Ailemin baskısına dayanamayan kardeşim de bir evlilik yaptı ancak eşi ona her türlü şiddeti uyguladı ve bir süre sonra kadına şizofren teşhisi koydular. Bu da yetmezmiş gibi eşinden gördüğü şiddet sonucu felç oldu. Ailede eziyet, kocada eziyet canım kardeşim bu hale geldi.

Yaşadığım zorlukları bir yana bırakıp kardeşime destek olmak için mücadele ettim. Çocuklarımın da yardımıyla ona sahip çıktım. Kardeşim bunları yaşarken annem ve babam seyretti. Erkek kardeşimle gittim, kardeşimi ve küçük çocuğunu evinden aldım ve eşim yüzünden yanıma almadığım için onları annemin evine götürdüm.

Biz kadınlar yediden yetmişe şiddet görüyoruz ve hayatlarımız mücadele ile geçiyor. Ben cesaretimi asla kaybetmedim, kendime olan inancım ile mücadele etmekten de hiç vazgeçmedim. Bir hafta önce Ekmek ve Gül okurları şiddet ile ilgili bir film izlemek için toplanmışlardı, komşum beni de davet etti. Orada Ekmek ve Gül’e bu yaşadıklarını yazabilirsin dediler. Biz kadınlar yaşadığımız zorluklar karşısında daha cesur ve kararlı olmak zorundayız. İnancımızı, umudumuzu ve cesaretimizi asla kaybetmeyelim.

Görsel: Canva Pro yapay zeka görsel oluşturma aracı