Sağlıklı, doyurucu ve besleyici gıdaya erişim, ailesinin imkanlarına bağlı olmaksızın her çocuğun hakkı. Devlet ise bu hakkı sağlamakla yükümlüdür. Vergilerimizle oluşturulan merkezi bütçe, ne ücretlerle ne de sosyal haklarla bize dönüyor. Patronlara teşvik olarak akıyor. Kaynak yok diyenler, özel okullara öğrenci başına teşvik ayıran, otoyol, köprü, hastane projeleriyle gelecek 40 yılı sermayeye peşkeş çekenlerdir. Çocuklarımızın bir öğün ücretsiz sağlıklı yemek yiyebilmeleri için kaldığımız yerden mücadelemize devam ediyoruz.

Çocuklarımızın sadece eğitim hakkı değil, sağlıklı bir yaşam sürdürebilmesi dahi tehlikedeyken sorumlular ne yapıyor? Emine Erdoğan imzasıyla ilan edilen "Okulumda Sağlıklı Besleniyorum" programıyla tavsiye edilenler bir sürü süslü sözden ibaret kaldı. Yetersiz ve sağlıksız beslenme bir tercih ya da alışkanlıkmış gibi 3 öğün sağlıklı beslenme programı önerildi ama bir çocuk için aylık maliyeti 5 bin lira olan bu önerinin gerçekleşmesi için hiç bir sorumluluk alınmadı. Milli Eğitim Bakanlığı genelgesinde eğitimin niteliğine dair hiç bir söz yok. MEB, ÇEDES gibi protokollerle eğitimde gericiliğin, dinselleştirmenin adımlarını atmanın peşinde .Bu ülkede her 4 çocuktan biri okula aç gidiyor. Bu tablo böyle devam ederse bugün dünden daha korkunç bir hal almış olacak. Bu durum okula devamsızlıktan çocuk işçiliğine, zihinsel gelişimden akademik başarıya, gelecekte oluşabilecek bodurluk, algılamadaki zayıflık, kronik sağlık sorunlarından istismara kadar çok yönlü sonuçlar doğuyor. Peki bütün bunlar olup biterken Sağlık Bakanı ne yapıyor? Sanki bu ülkede yaşamıyormuş gibi kulağının üstüne yatıyor. Çocuklarımız canımız, geleceğimiz. Hakları olanı alana kadar mücadeleye devam!

Fotoğraf: Ekmek ve Gül