Bir buçuk senelik online eğitimin ardından nihayet kampüslerimize döndük. Online eğitimle birlikte aile evlerine dönmek zorunda kalan ve pandeminin yükünü gerek mental gerek fiziksel anlamda taşıyan biz genç kadınlar için yüz yüze eğitim yalnızca nitelikli bir eğitim değil aynı zamanda nitelikli yaşam koşullarını da barındırıyordu. Ev içi angarya, temizlik, yemek, aile bireylerinin isteklerini karşılama koşuşturmacası arasında kalan boş vakitlerde online derslere girmeye ve derslerimizi geçmeye çalıştık. Bununla birlikte aile bireylerinden gelen baskı doğrultusunda sosyal hayatlarımızda da kısıtlamlar yapmak durumunda kaldık. İşte tam da bu nedenle biz genç kadınlar için Eskişehir’e okumaya gelmek yüz yüze ve nitelikli eğitimle birlikte aynı zamanda aile baskısından kurtulmak ve sosyal yaşantımıza yeniden kavuşmak anlamına geliyordu.

Ne yazık ki eski yaşantımıza dönme umutlarıyla geldiğimiz okullarda çok daha farklı sorunlarla yüzleşmek zorunda kaldık. Öncelikle bitmek bilmeyen KYK yurt sıraları bekledik, yurtlardan ümidimizi kestiğimizde ev arayışlarına girdik fakat bu sefer de kira fiyatları bir tokat gibi yüzümüze çarptı. Daha sonrasında barınacak bir yer bulduğumuzda ise 650 liralık kredi/burs ile geçinme kaygısı başladı ve çalışmadan okuyabilmek neredeyse bir hayale dönüştü.

BİRİ YÜZ YÜZE EĞİTİM BAŞLADI MI DEDİ?

Tüm bu sorunlarla birlikte okullarımıza yüz yüze eğitim almak için gittiğimizde maalesef durumun vadedilen gibi olmadığını gördük. Örneğin okumakta olduğum Osmangazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde yüz yüze eğitim adı altında verilen hibrit sistem biz öğrencilerin nitelikli ve yüz yüze eğitim talebini karşılayamıyor. Sınıfların bölünmesi ile derslere bir hafta yüz yüze bir hafta online katılım sağlamak zorunda kalıyoruz. Fakat online katıldığımız derslerde hoca eş zamanlı olarak yüz yüze eğitim verdiği için derslere online katılan öğrenciler ikinci plana atılıyor. Bu durum dersin verimini ve devamlılığını düşüren bir mesele haline geliyor. Yine Eğitim Fakültesi’nde Matematik Öğretmenliği okuyan başka bir arkadaşımız bu soruna dair düşüncelerini belirtirken sınıf kapasitelerinin yetersiz olduğundan söz ediyor. Dersliklerde aynı anda yalnıza 13 kişi ders alabildiği için sınıf listelerinin sonunda yer alan öğrencilere 5 haftada bir yüz yüze eğitim hakkı doğmuş oluyor. Ancak sınav haftasına kadar neredeyse online aldığımız dersin de sınavı yüz yüze oluyor.

Yurtlarda kalan arkadaşlarımız için de durum hiç iç açıcı değil. Bala Hatun KYK Yurdu’nda kalan arkadaşım Didem online eğitimle birlikte kadın öğrencilerin yurt sorunundan bahsederken; “5 haftada bir okula gelmesi gereken öğrenci için burada kaldığı her an para harcamak anlamına geliyor. Keza bu süreçte gördüğümüz online dersler içinde yurtlardaki internet oldukça yetersiz. Bununla birlikte online eğitim çoğunlukta olduğu için öğrenciler yurtlardan çıkmıyor ve yemekhaneler çok kalabalık oluyor. Uzun süre yemek sırasında bekliyoruz. Yurt genelinde sıklıkla su kesilmeleri veya sıcak su kesintileri oluyor. Bu durumda pandemide kişisel hijyen ihtiyaçlarımızı karşılamakta güçlük çekiyoruz. Yurdumuzda aynı anda karantina sürecini yaşayan öğrenciler de bulunuyor. Beş bin kişi kapasiteli bir yurt için bu büyük bir tehlike arz ediyor” diyerek sorunları sıraladı. Ve yurt yönetiminin tüm bu sorunlar karşısında bir çalışması olmadığını belirtti.

Saydığımız tüm bu sorunlar hem bir öğrenci hem de bir kadın olarak bizi zorlayan yaşamak istediğimiz hayattan bizi alıkoyan bir noktada. Ama bizler biliyoruz ki nitelikli eğitim talebimiz de, insani koşullarda yaşamak istediğimiz ev ve yurtlar da bizlere kendiliğinde sağlanmayacak. Burada biz genç kadınlara düşen aynı sorunu yaşadığımız tüm kadınlarla birleşmek ve birlikte çıkaracağımız ortak sesi yükseltmektir.

Fotoğraf: MA