Geçtiğimiz yıl gündeme getirilen ‘tecavüz edenle tecavüze uğrayanın evlendirilmesi’ önerisi her kesimden kadının tepkisine yol açarken müftülere resmi nikah kıyma yetkisi verilmesi muhafazakar kadınlar arasında ve özellikle Sincan gibi ilçelerde yaşayan kadınların tepkisini çekmeyi ne yazık ki başaramadı. Zaten Sincan gibi yerlerde yaşayan işçi, emekçi ve ev kadınları resmi nikahtan önce hoca nikahı denilen imam nikahını daha nişanlılık döneminde yaptırır genellikle. Bu yüzden bu durumun resmileşmesi onlar için çok farklı bir durum değil, hatta işlerini de ‘kolaylaştırıcı’ bir uygulama olmuş gibi hissetmelerine sebep oldu. Bu durum genel olarak fabrikalarda hem kadın hem de erkek işçiler arasında birbirine benzer tartışmalarla sürdü.

Bantta çalışırken, kadınların yasayla ilgili Meclis önünde yaptığı eylem haberine “Bunlar da iyice abarttı. Herkes imam nikahı yaptırıyor ne olmuş yani” diyen kadın ve erkek işçilerin sayısı hayli fazla.

“Avrupa’da da papazlar kıyıyor nikahı, onlarda sorun olmuyor biz ‘imam kıysın’ deyince hemen ayaklanıyorlar. Zaten iki kere iş yaptırıyorduk önce imam sonra nikah memuru şimdi daha kolay oldu” diyenler...

Bu yasayı sadece belediyelerin nikah memuru yetersiz olduğu için yapıldığını, “Nasıl nikah memuru bilgisayara işliyor evliliği şimdi de müftüler işleyecek. Hangi kurumda olduğu önemli mi, devlet önünde evli görüleceksin” diyen kadınların sayısı da hiç az değil.

Yalnızca bir ‘nikah’ meselesi olarak sunulması, yasa ile kadınların miras, boşanma, velayet, nafaka gibi temel haklarında yaşayabilecekleri kayıpları, derinleştireceği eşitsizliği görünmez kılıyor.

Bu nedenle böyle yasalara karşı bir mücadelenin işçi sendikalarının da gündemine girmesi işçi kadınların hakları ve geleceği için çok önemli. Kadın işçilerin bu mücadelenin bir parçası olmasına önem göstermek de işçi sendikalarının vazgeçilmez bir işi olmalı.

HEP KADINLARIN, İŞÇİ, EMEKÇİLERİN ALEYHİNE İŞ YAPIYORLAR