‘BU İŞİ YAPAMAZSINIZ, DİYENLER BİZİ DAHA DA HIRSLANDIRIYOR’

Fotoğraf: İBB Basın

‘İTFAİYECİLİK HAYALİMDİ’

‘ERKEK EGEMEN BİR MESLEK ALGISINI YIKMA DİRENCİ DE VAR’
Mesleğin zorluklarını bu mesleği yaparken vazgeçtiklerini konuşuyoruz biraz da. Tuba çok uzun zaman boyunca atama beklediğini, okuduğu bölümün bir bilim dalı olduğunu o alanda bir şey yapamayacağını bildiğinden memur olmak için çabaladığını ifade ediyor. Devam ediyor anlatmaya: “Ya akademisyen olacaksın bilimle uğraşacaksın ki atama ile olabilecek bir şey değil o da zaten, ondan vazgeçtim çünkü Türkiye şartlarında olmayacak bir bilimle uğraşıyordum. Öyle olunca da memurluk istiyordum uzun süre bekledim. Tabii ki de zorlukları var ama bu mesleği o kadar çok seviyorum ki vazgeçtiğim şeyler çok ufak şeyler. 24 saat boyunca buradayım, ‘Dışarıya çıkamadım, şöyle oldu böyle oldu’ bunlar hiç gözüme gelmiyor. 24 saat buradaysak 48 saat dinlenmedeyiz, kendimize zaman ayırmamıza olanak sağlıyor. Uzun süre bir şey bekleyince ve geç de olsa elde edince hem onu seviyorsun hem de zorlukları sana zormuş gibi gelmiyor.”
Dilara ise normal zamanda bakımlı makyaj yapan bir kadınken bu işi yaparken biraz o bakımdan vazgeçmek zorunda kaldığını dile getiriyor. Bunu bir zorluk bir vazgeçiş olarak görmüyor tabii. Burada onun için önemli olanın, zor olanın “Kadınlar yapamaz” diyen insanların algısını yıkmak olduğunu dile getiriyor ve devam ediyor haklı öfkesine: “Bir yaralıya yardım ederken o işi yapan kişinin bu erkekmiş bu kadınmış diye ayırt edildiğini gördünüz mü? Biz bunu ayırt etmiyorsak neden bir meslekte kadınmış erkekmiş diye ayırt ediliyor ki, ayırt edilmemesi gerekiyor. Cinsiyet ayrımının yapılmaması gerektiğini düşünüyorum, çünkü yapıldığı zaman bu sefer kadınlar hafife alınıyor, kadınlar otomatikman kendini zayıf hissediyorlar. Evet erkek egemen bir meslek yapıyoruz, ama bunları yıkmak için çaba sarf ediyoruz, mücadele veriyoruz. Bunları hiç kimse görmüyor. Ben kadınların her meslekte olması gerektiğini düşünüyorum.”
Dilara’dan sonra sözü alan Tuba ise şunları söylüyor: “Kadın itfaiyecinin hiç olmadığı bir yerde ilk kadın itfaiyeciler olduğumuz için çok gururluyuz. Kadın mesleği erkek mesleği şeklinde bir ayrımın dahi artık olmaması gerekiyor, her isteyen her şeyi yapabilir, isteyen istediği meslekte olabilir.”

‘HAK YEMEDİK, LİYAKATLE GELDİK’
Dilara itfaiyeciliğin yıpranma payından, koşullarından da söz ediyor: “Biz meslek olarak kabul edilmiyoruz, Belediyelere bağlıyız, yıpranma payımız yok. O nedenle tehlikeli bir iş yapıyoruz ve devlet tarafından idari bir kadroda değiliz. İtfaiyeciler olarak insanların en zor anlarını görüyoruz en kötü hallerine tanık oluyoruz. Bunlar psikolojik olarak da yıpratıcı şeyler, bir psikolojik desteğe ihtiyaç var bu anlamda meslek sayılabilsek daha güzel olur. Herkes itfaiyeye girmenin çok kolay olduğunu düşünüyor ama hiç de kolay değil. İstanbul Belediyesi ilk liyakatle alımı gösterdi bize. Biz buraya liyakate göre girdik. Ben dört beş tane şehir gezdim, dört beş şehirden sonra umudum artık kırılmıştı, acaba İstanbul’da da mı böyle olacak diye düşündüm, ancak İstanbul’da herkes eşit şekilde değerlendirildi. Hakkımla geçtim, bu mesleğe de hakkımla girdim, kimsenin hakkını yemedim bu anlamda çok mutluyum.”

Fotoğraf: Ekmek ve Gül