Güneşe sormuşlar “En sevdiğin memleket neresi?” diye, “Tabii ki Adana” demiş. Bunu nereden duydun demeyin, zira tamamen uydurdum. Sarı sıcak demişler adına, kolay mı yaz mevsimi, hele ki Adana’da. Ama en klas hareketi güneşe mermi sıkmakla yaptık itiraf edin, bizden başka kimsenin aklına gelmemiştir.

Bir günlük tatile dört günlük çalışma

İnsan, sıcaklar bastırmaya başlayınca şöyle serin bir deniz, kum, güneş, tatil hayalleri de kurmaya başlıyor. Yılın bütün yorgunluğunu atacak, dinlenecek, eğlenecek bir tatil istiyor. Kimileri için tatil yeni başlıyor, kimileri için tüm hızıyla devam ediyor. Bazıları ise hiç yapamıyor. Herhangi bir tatil beldesine gitmek, orta halli bir otelde kalmak günlük 2 bin 500 lira. Buna yeme içme de eklediğinizde iki kişinin günlük harcaması 3 bin 500 lirayı buluyor. Asgari ücretlinin günlük yevmiyesi 866 lira olduğuna göre asgari ücretle çalışan bir işçinin bir günlük tatil yapabilmesi için dört gün çalışması gerekiyor.

Ayrıca kira, elektrik, su vs. faturalar nasıl ödenecek? İşte bu yazıda tatile gidemeyecekler için alternatif seçenekleri araştıracağız.

Haydi kızlar çayı koyun! Tatil planı yapacağız. Gülüşüyoruz çünkü hepimiz biliyoruz ki tatil bizim gibi çalışanlar için bir hayal. “Neyse her şey dahil otelde tatil zaten seçenekler arasında yok, eledik gitti” diyorum.

- Kız anam, eskiden iş yerlerinin yaz kampı vardı. Orada ucuz tatil yapardık, çok güzel geçerdi. DSİ’nin, Karayolları’nın kampları vardı gidemiyoruz artık.

+ Gülaycığım, işçilerden kesilen primlerle yapılan o kampların hepsi özelleştirildi canım. Artık o kampların önünden bile geçemiyoruz.

Karavan desen hak getire...

“Kamp deyince, son zamanlarda karavan tatilleri de moda oldu. Otele o kadar para vereceğimize karavan park mı yapsak?” Daha önce yapmadığımız için sarılıyoruz telefonlara, yazıyoruz arama motoruna “Karavan Tatili.” Aboww, bugüne kadar herhangi bir sohbette ismi neden geçmedi anlıyoruz. Karavanımız olmadığı için günlük karavan kiralamak gerekiyormuş. Karavanın günlüğü 6 bin lira. Karavanla kamp yapacağın yere de ödeme yapmak gerekiyormuş. Karavan yeri günlük 1600 lira. Hesabın sonunu getirmiyoruz, bunu da eledik, gidemeyiz.

Nuran, “Kız anam, en iyisi bizim köye gidelim. En fazla yol parası” diyor. “İyi de bacım, köye gidelim tamam da köy de sıcak, serin olsa hadi neyse.” Bu ihtimal de olmadı. Gündelik sorunlardan kaçıp dinlenelim, bari günübirlik bir deniz planı yapalım dedik. Şezlong kirası, giriş ücreti derken fiyatlara yetişmek mümkün değil.

Tatil planımızda tatil yok!

Kaç kişi bir araya geldik, bir tatil planı yapamadık. Daha doğrusu tatil planı yapıyoruz ama tatil planımızda tatil yok. “Kızlar moralleri bozmaya gerek yok, alternatiflerimiz var” diyorum, hepsi bana dönüp bakıyorlar. “Eee tatile çıkamıyoruz, biz de balkona çıkarız. Akşam serinliğinde otururuz” diyorum. Kahkaha tufanı kopuyor. “Yawww sıcaktır balkonda da oturamayız bence, mecburen gerçeklerle yüzleşeceğiz” diyorum en son.

Çalışanların sosyal haklarının ne kadar önemli olduğunu, kazanılmış haklardan vazgeçmenin sonuçlarını görüyorsunuz değil mi? Fabrikaların, kamu kurumlarının sosyal tesisleri olsa her çalışan, insanca ve keyifle tatil yapabilirdi. “Siz de her şeyi paraya bağlıyorsunuz” diyenlere sesleniyoruz: “Evet her şey para ve sizin yönettiğiniz kötü ekonomi ile ilgilidir.”

Fotoğraf: Pixabay