Asıl adı Fatima-Zohra Imalayen’di. Cezayirli bir Berberi ailesinin kızıydı. Küçük bir kıyı şehrinde babasının Fransızca öğretmeni olduğu bir ilkokula devam etti, ardından yatılı bir Kur’an okuluna gitti, yıllar sonra biyografisine o okuldaki iki kızdan biri olduğu düşülecekti not olarak, Kur’an okulunu bırakıp başkent Cezayir’de liseye gittiğinde ise o lisenin tek Müslüman öğrencisi olmuştu.

Bizim onu tanıdığımız adıyla Assia Djebar, 6 Şubat Paris’te tedavi gördüğü hastanede öldü. Djebar 1936 doğumluydu.

Fransızca kaleme aldığı 15 romanı ve yönettiği iki sinema filmiyle Djebar, Kuzey Afrika’nın son dönemdeki en yaratıcı zihinlerinden, feminizmin, ataerkil ve kolonyal düzene karşı duruşun en güçlü temsilcilerinden biriydi. Ve Djebar iyi bir yazardı; adı son dönemde Nobel Edebiyat Ödülü’nün adayları arasında hep en üst sıralardaydı.

2005’te Academie Française üyeliğine seçilen, Neustadt Uluslararası Edebiyat Ödülü ve Yourcenar Ödülü sahibi romancı, vasiyeti üzerine, Cezayir’de doğduğu yer olan kıyı şehri Cherchell’de toprağa verildi.
Romanları 23 dile çevrilen Djebar’ın Türkçede iki kitabı var. Biri Baba Evinde Bana Yer Yok diğeri ise Evrensel Basın Yayın tarafından çıkarılan Mezarı Olmayan Kadın.

MEZARI OLMAYAN KADIN
"Mezarı Olmayan Kadın", Süleyha'dır; Assia Djebar'ın Cherchell'de ailesiyle birlikte bir zamanlar oturduğu evin duvar komşusu... Süleyha, kentteki kadınlar arasında, Fransız egemenliğine karşı bir direniş ağı kurdu sessiz sedasız; 1957'de dağa çıktı, sömürge ordusu tarafından yakalandı ve geriye hiçbir iz bırakmadan kaybedildi... Bu sıra dışı, açık sözlü, coşkulu ve tahsilli kadın, yaydığı enerjisiyle etrafındaki herkes için canlılığını korudu. İki kızı, arkadaşı, komşuları ve yol arkadaşları sesleriyle ona yeniden can veriyor."
"Bu roman, Süleyha ile söyleşmeyi arzu eden herkese önerilir; güçlü bir kadının ve insanlardan çok şey alıp götürmüş bir dönemin, insanın ta içine dokunan söyleşisi."