Mondina adıyla bilinen bu kadınlar, Po Vadisi'nde 19. yüzyılın sonlarından 20. yüzyılın ilk yarısına kadar mevsimlik pirinç çeltik işçisi olarak zor şartlarda çalışıyorlardı.

Monda (ayıklama) işi o dönemde kuzey İtalya'da yaygındı. Bu iş, pirinç tarlalarında yetişen ve genç pirinç bitkilerinin sağlıklı büyümesini engelleyen yabani otları dizlerine kadar su içinde, eğilerek temizlemekti. Her yıl Nisan ayının sonundan Haziran ayının başına kadar tarlaların sular altında kaldığı dönemde yapılırdı. Bu dönemde narin filizlerin, gelişimlerinin ilk aşamalarında gece ve gündüz arasındaki sıcaklık farkından korunması gerekirdi. Monda işi iki aşamadan oluşuyordu: bitkilerin nakli ve yabani otların budanması.

Monda son derece yorucu bir işti ve çoğunlukla Emilia-Romagna, Veneto, Lombardiya ve Piedmont'tan en yoksul kadınlar tarafından, kuzey İtalya'da, çoğunlukla Vercelli, Novara ve Pavia civarında gerçekleştirilirdi. İşçiler çalışma günlerini çıplak ayaklarıyla dizlerine kadar suyun içinde ve saatlerce sırtları eğik olarak geçirirlerdi. Böceklerden ve güneşten korunmak için işçiler bir şal ve geniş kenarlı bir şapka takar, elbiselerini ıslatmamak için de şort ya da büyük bir külot giyerlerdi.

Fotoğraf: Pierpao/Wikimedia Commons

Bu mevsimlik işçiler her yıl Piedmont ve Lombardiya ovalarında ot biçmeye ve pirinç toplamaya gelirlerdi. Kendilerini eğlendirmek ve bu yoğun ve düşük ücretli emeğin taleplerine dayanmak için söyledikleri şarkılarla tanınırlardı. Onların mücadeleleri İtalya'da sendikaların gelişmesine, proleter ve kadın hareketlerinin doğmasına yol açtı.

"Sekiz saat size fazla gelmiyorsa, tarlalara inin ve konuşmakla çalışmak arasındaki farkı anlayacaksınız!"

Çalışma saatlerinin günde sekiz saatle sınırlandırılması, 20. yüzyılın başında bu kadınların temel talebiydi.

Bugün dinleyeceğimiz kaydı söyleyen kadınların isimleri bilinmiyor. 1950 yılından, Mondina kadın korolarından biri. Tarlalarda sular içinde beraber söyledikleri bu şarkının sözleri şöyle:

Ben Mondina'yım, ben sömürülenim,
Ben hiç titremeyen bir proleterim:
Beni öldürdüler, zincirlediler,
hapis ve şiddet, hiçbir şey beni durduramadı,

Bedenlerimiz rayların üzerindeyken,
Sömürücülerimizi durdurduk;
pirinç tarlalarında çok fazla çamur var,
Ancak emeğin sembolü hiçbir leke taşımaz,

Ve iş için mücadele edeceğiz,
barış için, ekmek için ve özgürlük için,
ve yeni bir dünya yaratacağız
Adaletin ve medeniyetin olduğu.

Ekmek ve Gül için hazırlayan: Didem Gençtürk