Marşın aslı Almanca. Marş toplama kampına alınan Yahudilerin, antifaşistlerin ve komünistlerin zorla çalıştırıldığı bataklık kurutma işinde yaşadıklarını anlatıyor.

Uzun süre bu marşın nerede, kim tarafından yazıldığı bilinmemiş, sonra 1977 nisanında Association of Mauthausen (Mauthausen Derneği) bir dergide bu marşın Bögermoor’da 1933 Temmuz-Ağustos arasında ilk olarak Johann Esser tarafından yazıldığını, ardından Wolfgang Lanhoff tarafından tekrar elden geçirildiğini ifade etmiş. Bögermoorlied (Bögermoor Türküsü) ismi verilen bu marşı yine bir tutuklu olan Rudi Goguel bestelemiş.

Tutsakların çektiği zorlukları anlatan marşın sonu şöyle bitiyor: “Ancak gün gelecek/ bahar çiçekleri açacak/ Özgürlük, sevgili özgürlük/ İşte söylüyorum sen benimsin!”

Faşizme karşı umudu ayakta tutan bu marş Almanya’daki diğer kamplara ve başka ülkelere de yayılmaya başlamış. Madrid’ten Paris’e, Prag’tan Moskova’ya kadar herkes marşın sözlerini kendilerine uyarlayarak tekrar bestelemiş ve söylemiş. Fransa’da Nazilerle işbirliği yapan Pétain’in yüzünden kurulan toplama kamplarında da ‘Chant des Marais’ (Bataklık Türküsü) adlı bu marş söylenmeye başlanmış.

KADINLARIN DİLİNDE

Baskıyı, acıyı anlattığı kadar umudu, direnişi de anlatan bu türkü 1970’lerde ise bu kez kadın mücadelesinin marşı olarak söylenmeye başlamış. 1971’de Kadın Özgürlük Hareketi’nin (MLF) içinde yer alan Les Petites Marguerites adlı militan bir grup marşın sözlerini kadınlar için uyarlamış. Bu tarihten sonra da kadınların kürtaj hakkı, kadına yönelik her tür şiddete karşı ve işyerlerinde eşit haklar için verdikleri mücadelenin marşı haline gelmiş. MLF’nin etkin olduğu o dönemde 343 kadın “Ben kürtaj oldum” başlıklı bir imza kampanyası düzenlemiş ve uzun sureli mücadelelerin sonunda kürtaj yasası çıkarılmış.

70’lerden bu yana Fransızca konuşulan yerlerde sözlerindeki nakarat kısmı bazı eylemlerde pankartlara yazılıyor ve 8 Mart'larda, kadın cinayetlerine karşı yapılan eylemlerde, sendikaların veya başka örgütlerin yürüyüşlerinde kadın marşı olarak söyleniyor.

HER 6 ARALIK’TA

Bu eylemlerden biri her yıl 6 Aralık’ta Paris’teki Quebec Meydanı’nda gerçekleştiriliyor. Bir araya gelen kadınlar 6 Aralık 1989’da Kanada’da katledilen 14 kadını “L’hymne des Femmes” marşını söyleyerek anıyor. Yazar Benoîte Groult’un “Feminizm kimseyi öldürmedi, erkek şiddeti her gün öldürüyor” sözü bu eylemin ana sloganı.

Marc Lépine isminde bir adam makineli bir tüfek ile Montreal Mühendislik Okulu’nda bir sınıfa girip “Feministlerden nefret ediyorum” diye bağırarak 13’ü öğrenci 14 kadını öldürdü. Ardından, intihar eden bu adamın öldürmek istediği kadınların listesini yaptığı ortaya çıktı. Kanada 6 Aralık’ı kadınlara yönelik şiddete karşı ulusal bir gün ilan etti. Bu günün simgesi ise insanlar arasındaki barışı simgeleyen ‘beyaz kurdele.’

KADIN MARŞI
Biz geçmişi olmayan kadınlarız
Tarihi olmayan
Ta bilinmeyen zamanlardan, kadınlarız
Biz kara kıtayız
Ayağa kalkalım kadın köleler
Bariyerleri kıralım,
Kalk ayağa, kalk, kalk
Köleleştirilmiş, aşağılanmış kadınlarız
Satılan, alınan, tecavüz edilen,
Bütün evlerdeki kadınlarız
Dış dünyadan kovulan.
Sadece biz kadınların kaderinde
Birimizden birimiz umursanmıyor
Biz kadınları bölmüşler
Diğer kardeşlerimizden
Öfke zamanı geldi, kadınlar
Bizim zamanımız geldi
Artık gücümüzü bilelim, kadınlar
Binlercemize kendimizi anlatalım
Hadi kendimizi tanıyalım, kadınlar
Birbirimizle konuşalım, birbirimize bakalım
Kendimizi zorlayalım, kadınlar
Hep birlikte başkaldıralım! 

2012’de Türkiye’de de Bandsista grubu sözlerini uyarlayarak ‘İsyan’ adlı bir şarkıyı yaptı aynı besteyle.