Merhaba Ekmek ve Gül okurları. Ben Ümraniye’ de ücretli öğretmenlik yapan bir öğretmenim. Bu yıl başladım ücretli öğretmenliğe. Size biraz kendimden bahsedeyim. Ben ilkokulu ve liseyi Kars’ta okudum. Okula biraz geç başladım. "Gönderelim mi, göndermeyelim mi?" tartışması yüzünden. Neyse ki zor bela da olsa başladım okula. Lise de aynı şekilde oldu. Tam kayıtların biteceği gün babam kaydımı yaptırmıştı. Benim hiç inancım yoktu. Sonra İstanbul Üniversitesini kazandım ve İstanbul’a geldim. Sanki boynumdaki ve ayaklarımdaki prangalarımdan kurtuldum. Kadın olduğumu ve birçok hakkım olduğunu fark ettim.

Üniversite bitti fakat bu sefer başka zorluklar ortaya çıktı. Bir yerlerde işe girmek istedim fakat ailem sadece öğretmen olarak çalışmamı istedi. Sonunda ücretli öğretmenlik yapmaya başladım. Aslında ben Sosyal Bilgiler öğretmeniyim fakat şu an sınıf öğretmenliği yapıyorum. Etrafımdaki birçok insan atanamadığım için bana baskı uyguluyor. Çok zorlanıyorum. Hem de her yönüyle, aldığım ücret, odaklanamadığım KPSS ve kötü bakışlar, en önemlisi de kadın olmak… Ailemin benim getirdiğim maaşa ihtiyacı yok ama benim var, çünkü ücretli öğretmenliğe başlamadan önce paraya çok ihtiyacım oluyordu. Örneğin KPSS kitapları, online ders videoları ya da kılık kıyafet almak için paraya ihtiyacım oluyordu fakat utandığım için isteyemiyordum. Evet belki şu an ücretli öğretmenlik yapıyorum ama aldığım maaş inanın emeklerimin gıdım karşılığı değil. Aileme destek olmak istesem de o maaşla asla yapamıyorum. Birkaç gün önce atamalar açıklandı. Üzüntüden öğretmenler odasında ağladım. Bütün umutlarımı sanki bir tsunamiye kaptırdım. Bu kadar ihtiyaç var iken öğretmenlerin emeğinin karşılığını alamaması çok ama çok üzücü bir durum.

Çok mücadele ediyorum hayatın her yönüyle, kadın olduğum için, öğretmen olduğum için… Önce hamile bir öğretmenimize yumruk atıldı, sonra bir öğretmenimiz bacağından bıçaklandı ve en sonunda bir öğretmenimizi silahla öldürüldü. Bütün öğretmenler bir gün iş bırakma kararı aldık, ölen meslektaşımız için ve aynısı bizlerin de başına gelememesi adına yaptık. Amacımız kendimizi güvence altına almaktı. Öğretmenler olarak olmayan hayat güvencemizi yani yaşam hakkımızı talep ettik. Aynı anda birçok öğretmen, eğitim emekçisi olarak taleplerimizi haykırmak umut vericiydi. Kendimi daha güçlü hissettim.

Fotoğraf: Evrensel