Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneğinde aşure günü düzenlendi. Hafta sonu imece usulü, kadınlar dayanışma içinde pişirdiler aşurelerini. “Üzüm koymadan olmaz” diyeni de oldu, “kayısı tadını bozar” diyeni de “incir suyunu karartır” diyeni de… Bu derneğin güzelliği, A’dan Z’ye herkesin fikrine önem vermeleri ve kulak ardı etmemeleri belki de…

Birlik, beraberlik içinde aşureler yendi, sohbetler edildi, ozanımız saz çaldı, hep birlikte türküler söylendi. Semah ekibi geldi. Canlar semaha durdu… İsteyen, gönlünden kopan, gücü yeten, derneğe ufak da olsa, yemekte tuz misali bağışta bulundu. Ama en çok da ekonomik sıkıntılardan ötürü, bu yıl, birçoklarının evinde, komşusunda dahi kaynayamayan; kimine göre lokma, kimine göre tatlı, kimine göre de karnını doyurabildiği aş oldu yiyenlere… En çok da çocuklar sevindi bu işe… Sokaktan geçen vatandaş, duyan, bilen bilmeyen tadına doyum olmaz, dumanı üstünde bir tas aşure yemeye geldi. Ki Tuzluçayırlılar bilir, ne çok kaynar aşureler bu mahallede, her evden ayrı bir tat çıkar… Önce komşulara dağıtılır, öyle kendileri tadarlar. Oysa, bu sene çoğu evde kaynamıyor aşure, kaynayamıyor…

Paylaşmanın önemini daha fazla duyumsadığımız günlerden geçerken dayanışarak, her şeyi nasıl da güzelliyor kadınlar… Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneğinin emekçileri ellerinize sağlık!

Fotoğraflar: Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneği