Aşure, her yıl zamanının gelmesini hevesle beklediğimiz bir tatlı çorba. Kültürümüzde bolluk bereket inancıyla da yapılan aşurenin malzemeleri hep aynı olsa da her evde pişen aşurenin ayrı tadı olur. Her evin kendine has lezzeti çıkar ortaya.

Her sene evde yapılacak aşurenin yanı sıra komşulardan gelecek aşure de heyecanla beklenir, zira kimi koşumuzun aşuresinin lezzeti tartışılmaz, mümkünse iki kâse istenir. Aşure zamanı gelmiş olmasına rağmen bu sene kapılar eskisi gibi çalınıp aşure dağıtımı başlamadı. Biz de bu durumu araştırmak için kadınlara bu sene aşure yapılmasını ve dağıtımını sorduk.

‘ÜÇ BEŞ KOMŞUYA ANCAK VEREBİLDİM’

“Bu sene aşure yapacak mısınız?” diye sorduğumuz Nimet gülüyor. “Üç kilo şeker 75 TL, gerisini sen düşün” diyor ve ekliyor: “Eskiye göre her şey çok pahalı, eskiden bu seneye göre daha çok yapardık. Tüm mahalleye dağıtırdık ama şimdi çok az insana dağıttık. Sadece ceviz ve şeker 200 TL tuttu. Bunun yanında bakliyat var, kuru meyvesi var... Ocak da kaynıyor kaç saat; tüp olmuş dünya para. Hayır yapmak bile bu kadar pahalı oldu.”

Havva ise aşureyi Salı günü yapmış: “Ama üç beş komşuya ancak verebildim. Pahalılık had safhada. 1 kg şeker 25 TL, 1 kg döğme 15 TL. Ben azar azar döğme, kuru üzüm, kuru incir, bir kaç adet kuru kayısı aldım 75 TL tuttu. Bunu bile kredi kartıyla aldım.”

‘HESAPTA 4 TL KALMIŞ’

Hediye, pahalılık yüzünden aşuresini bu yıl yapamayanlardan: “Eşime aşure yapacağımı söyledim. O da ‘maaş kartımda 100 TL kaldı, onu çek’ dedi. Sabah gittim parayı çekip malzeme alayım dedim gittim baktım bankada 4 TL para kalmış. Banka otomatik su faturasını ödemiş. Gerisin geriye eve döndüm. Gelecek ayki maaşı beklesem bu sefer de zamanı geçecek. Mecburen bu sene aşure yapmayacağız.”

Ruken, “Bir aşure nedir ki denilebilir belki ama o da lüks oldu. Kendi geleneklerimizi bile yerine getiremiyoruz. Gerçekten artık markete gitmekten korkuyorum, açıkçası aşureye vereceğim parayı bir haftalık mutfak harçlığı yaparım. O da çok zaruri ihtiyaçlar olmak kaydıyla. Masraflarımız gittikçe çoğalıyor. Ben kira vermiyorum, bunun için kendimi şanslı hissediyorum ama okul açılacak, kreş, bakıcı, yol, faturalar… Hiç düşünmek bile istemiyorum. Sabit ve düzenli bir işim var ama yine geçim zorluğu çekiyorum. Sürekli gelecek aydan avans çekiyorum. Üstelik sosyal standartların çok aşağısında yaşıyoruz. Mesela 5 yaşındaki oğlumun yılsonu gösterisine gitmedim, onu da göndermedim. İki çocuğum ve ben yemekli yılsonu gösterisine 500 TL veremediğimden gitmedik. Asgari ücretli veya daha aşağısında çalışan işçi kardeşlerimizi hele ki bir de kira ödüyorlarsa hiç düşünemiyorum. Bütün bu geçinme sıkıntıları benim için çok üzücü bir şey ama bizi bunları yapmaya mecbur bırakanlar utansın” diye konuştu.

Fotoğraf: Pixabay