Mamak’ta Mülteci Kadınlar Derneğinin etkinliğine biz de Kızkardeşim Dayanışma Derneği olarak davet edildik kadınlar birbirini tanısın diye. Etkinlikte bir ip yumağını birbirimize atarak adımızı ve sevdiğimiz şeyleri söyledik, birbirimizle tanışmış olduk, Arapça, Kürtçe ve Türkçe. Tercüman aracılık etti hislerimize, hoş konuşmadan da anlaşabiliyor kadınlar, mimiklerimizle, gözlerimizdeki sevgiyle...

Çoğu yemek yapmaktan, gezmekten hoşlanıyor. Sıra sevmediğimiz şeyleri söylemeye geldi yumağı toplarken. Dernekten arkadaşlar ev işlerini, ırkçılığı sevmediğini anlatırken, Suriyeli kadınlar savaşı sevmediğini söylüyor. Suriyeli kadınlardan birinin söyledikleri hepimizin içini kanattı: “Gurbetlikten nefret ediyorum” derken gözleri hüzün doldu...

Sonrasında birlikte piknik yapmaya karar verdik. Türkmen, Suriyeli ve Türkiyeli kadınlar olarak önceden ayarladığımız piknik alanına iki otobüsle gittik. Suriyeli ve Türkmen kadınlar bizim için yöresel yemeklerinden yapılmış bir masa hazırladılar. Pilavlar biraz farklıydı, diğerleri neredeyse aynı yemeklerin. Bir de üzerine Suriye kahvesi ikram ettiler.

Halaya tutuştuk hep beraber. Onlar kendi oyunlarını oynarken biz de eşlik ettik. Arapça müziklerle zılgıtlar birbirine karıştı ve tabii çocuk sesleri... Harika bir gündü.
Tercüman aracılığıyla derin sohbetler ettik. Özellikle Suriyeli kadınlar Türkiyeli kadınların neden kendilerine soğuk davrandığını sordular. Nasıl anlatacaktım ki önyargıları. Komşularının iyi olduğunu, iyi anlaştıklarını söylediler ama sokakta böyle davranılmıyor. Çoğunluğun düşündüğü gibi Türk vatandaşı da değiller, oy da vermeyeceklerini anlattılar bize hemen. Biraz empati ve gözlerin dokunmasıyla nasıl değişir dünya aslında, bunu da en iyi biz kadınlar biliriz.