Geçtiğimiz günlerde Ortadoğu Teknik Üniversitesinin (ODTÜ) yanındaki 100. Yıl Mahallesi’nde bir kadının zorla bir araca bindirilerek kaçırıldığını duyduk. ODTÜ Kadın Çalışmaları Atölyesinden bir arkadaşımızın şahit olduğu olayda zaman kaybetmeden emniyeti arayıp aracın renginden, plakasından, kaçırılan kadın ile kaçıranların eşkallerinden ve olayın ayrıntılarından bahsettik. Emniyetten hemen ekip yollayacaklarını söyleyip telefonu kapattılar.
Arkadaşlarımız, ODTÜ öğrencileri ve 100. Yıl halkının üyesi olduğu 100. Yıl Evleri grubuna da durumdan bahseden bir ileti attılar. Grup üyeleri birçok insan emniyeti aramaya ve durumu sosyal medyada yaymaya başladı.
Bir saatin ardından, emniyeti arayan arkadaşımızın isminin alınmadığını fark etmemiz ve zaman geçmesine karşın ekiplerin gelmemesi üzerine tekrar emniyeti aradık. Bu sefer aldığımız yanıt “Yakınlarından biri kayıp ya da kaçırıldı diye başvurmadığı sürece tanık ifadesiyle bir şey yapamayız, isminizi bırakın biri başvurursa sizi tekrar ararız” oldu.
Bunun üzerine Kadın Çalışmaları Atölyesi olarak hem kaçırılma olayından hem de emniyetin tutumundan bahseden bir açıklama yayınladık ve okulumuzdaki diğer kadın gruplarına ulaşmaya başladık. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının hattı 183’ü harekete geçmeleri için aradık ancak “Kendilerinin de emniyeti aramaktan başka bir şey yapamayacaklarını” öğrenmiş olduk. Olayın haberini yaparak sosyal medyada milletvekillerine, sanatçılara, kadın örgütlerine ulaşmaya çalışarak bir yandan da Çankaya Emniyet Müdürlüğü ile Ankara İl Emniyet Müdürlüğünü aramaya devam ettik. Yüzlerce kişi saatler boyu hem gönderiyi yayarak hem de ulaşabileceği kişilere ve platformlara ulaşarak olayın duyulmasını sağladı.

SORUMLULARIN SORUMSUZLUĞU!

Kaçırılan arkadaşımızdan ancak ertesi gün haber alabilsek de durumunun iyi olduğunu öğrenmek hepimizin içini rahatlattı. Ancak emniyetin “Yakınlarından biri başvursun” dediği kız kardeşimizi kocası kaçırmıştı! Polis, kadının ifadesini araçta, kocasının yanında almaya çalışmış; kadın şikayetçi olmayınca da dosya kapanmıştı...
Tüm bu süreçte gördüğümüz; kadınların yaşamlarını korumada, güvenliğini sağlamada ve yaşamlarını iyileştirmeye yönelik politikalar üretmede sorumluluğu olan emniyetin ve Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının nasıl etkisiz ve atıl kaldığı, buna karşılık kadınların el ele vererek neleri başarabileceği oldu. Öte yandan mahallemizin orta yerinde, gündüz vakti bir kadının kaçırılmasının bu kadar kolay gerçekleşebilmesi ve emniyetin buna bu kadar ilgisiz yaklaşmasının yarattığı tedirginlik ise “Kadınlar olarak mahallemizde nasıl daha güvenli yaşayabiliriz?” sorusunu gündeme getirdi.
Önümüzdeki günler, bu soruyu daha çok tartışıp daha çok kadınla bir araya geleceğimiz bir dönem olacak. Genç kadınlar olarak gerek okulumuzda, gerek mahallemizde korkusuz dolaşabileceğimiz sokaklar istiyoruz, günlük yoğunluğumuz içerisinde ‘Başımıza bir şey gelir mi?’ kaygısıyla yaşamak istemiyoruz.