Merhaba Ekmek ve Gül okurları, ben Esenyurt’tan bir kız kardeşinizim. Size kadınların hiç bitmeyen, hiç tükenmeyen bir derdi olan iş yerinde taciz meselesiyle ilgili anlatacaklarım var. Benim önceden çalıştığım bir gıda fabrikası vardı. Ağırlıklı olarak kadınların çalıştığı bir fabrikaydı. Ben en çok tacizi orada gördüm. Kadınlar neredeyse her gün tacize uğruyordu orada. Bir arkadaşımız vardı, 2 çocuğu var, eşinden ayrı ve eşi nafaka ödemiyordu. Kadın sırf çoluğuna çocuğuna ekmek götürebilsin diye yaşadığı hiçbir tacize ses çıkaramazdı. 7 yıl çalışmış, 7 kez sigorta giriş çıkışı yapılmış, kıdemini de alamamış düşünün yani. İşten atarlar diye korkardı.  

Ben mesela gece vardiyasında çalışırken kendimce bir yöntem geliştirmiştim, çünkü en çok gece vardiyasında erkek işçilerin porno izlediklerine şahit oluyorduk. Tedirgin oluyorduk, insanız sonuçta. Telefonumun kamerasını açardım, video kaydını başlatırdım, hani bir durum olursa en azından elimde bir delil bulunsun, başıma bir şey gelirse en azından bir kanıtım olsun diye telefonumu bantta ürünlerin arasına koyardım. Kendimce böyle bir yöntem bulmuştum yani. Ben kendi makinemin arkasında bile şahit oldum, o işçilerin izledikleri şeyleri gördüm.

Kadınlar aslında önlem alamıyorlar tacize karşı. Aslında mağduriyet sebebi işte geçinememe endişesi. Üç kuruş para alıyorum, işten atarlarsa beni, ne yaparım diyorlar. İki kadın,üç kadın bir arada olup bunları birbirimize anlatabilsek, cesaret edip bu tacizlere karşı koyma gücünü bulsak başka türlü olur. Herkes orada şerefiyle çalışmaya çalışıyor ama gelin görün ki kadınlar çok sessiz kalıyor. Ve emin olun yaşadıkları şeyin taciz olduğunun farkındalar. Öyle bir hoş söz, bir iltifat, dostça bir omza el atma olmadığını çok iyi biliyor kadınlar. Kadınların bilinçaltları enkaz dolu...

Görsel: Freepik