Kızıl Ruth olarak bilinen Ruth Berlau, 24 Ağustos 1906’da doğdu. 13 yaşında okuldan ayrıldı, evlendi ama istemediği hamileliğe karşı çıktı. Annesinin intihar girişimi sonrası eşinden ayrıldı, babasıyla da ilişkisini kesti. 1926’da kendinden 20 yaş büyük profesör Robert Lund’la evlendi. Dört çocuğu oldu. 10 yıl süren evliliği sırasında oyuncu eğitimi aldı. 1929’da bisikletle Paris’e gitti. Gazeteler bu maceracı Danimarkalı kadından söz etti. Ruth yine bisikletle Moskova’ya giderek, Sovyetler Birliği’ndeki sosyalizmin kuruluşunu gözlemledi. Döndüğünde 1930’da Danimarka Komünist Partisine üye oldu ve Kızıl Ruth olarak tanındı. İspanya iç savaşıyla, faşizmin saldırılarıyla ilgilendi ve tavır aldı. 

1933’te Danimarka’nın Thuro adasında sürgündeki Bertolt Brecht ile tanıştı. Ruth Berlau anılarında, “O zamanlar onu sevdiğimi bilmiyordum” diye yazdı. Brecht ise sürgündeki durumunu “Öğrencisiz öğretmek/şöhret olmadan yazmak/zor” diye anlatmaktaydı.

Ruth Berlau, Brecht’in öğrencisiydi ve Helene Weigel’den sonra en uzun süre onunla kalan kişiydi. Oyunlarının çevirileriyle ilgilendi ve onları Danimarka’da sahneledi. 1939’da Brecht, İsveç, Finlandiya ve Rusya üzerinden Amerika Birleşik Devletleri’ne gittiğinde Ruth’a yanına gelmesini yazdı. Ruth eşinden ayrıldı, ekonomik bağımsızlığından vazgeçti ve Brecht’le sürgünde kaldı.

Bir yıl boyunca Santa Monica’da Brecht ve Helene Weigel yakınlarında yaşadı, 1942’de Washington’da bir kadın kongresine katıldı, ardından New York’a gitti ve Savaş Enformasyon Bürosu’nda iş buldu: “Brecht’e New York’ta çalışma fırsatım olduğunu yazdım. Bağımsız olmam, kendi hayatımı kazanmam ve her zaman Brecht’in bir uzantısı olarak görülmemem benim için önemliydi.” Ancak Brecht onu New York’ta da ziyaret etti, küçük Leica fotoğraf makinesiyle Amerika’daki tiyatro çalışmalarını yorulmadan belgeleyen Ruth’a bağımlı olmuştu. 1944’te bir çocukları doğdu ama birkaç gün sonra öldü.

Avrupa’ya döndüklerinde Weigel ve Brecht 1948’de “Berliner Ensemble”i kurdu. Berlau’ya bir arşiv kurma görevi verildi. Brecht’in 1950’de ilişkisini “nesnelleştirmek” istediği gerçeğiyle baş edemedi. Depresyondan muzdaripti. 1951’de Peter Suhrkamp’a ilk kez 1940’ta yayımlanan “Her Hayvan Bunu Yapabilir” adlı öykülerini sundu. “Halk tarafından Brecht’in bir zamanlar çok güzel olan bir arkadaşı olarak tanındığım için buradayım. Ama Brecht şimdi taze et arıyor. 44 yaşında bir kadın olarak işim benim için çok önemli. Artık fotoğraf çekmek istemiyorum. Yazmak ve yönetmek istiyorum. Bunu yapabilirim!” Brecht’in 1956’daki ölümünden sonra, Berliner Ensemble iş sözleşmesini feshetti ve kurumdan uzaklaştı. 16 Ocak 1974’te Charité’deki hastane yatağında öldü.