949 yılına kadar Çin’de dönemin güzellik idealine uygun olduğu için kadınların ayaklarının küçük kalması için çocukluktan itibaren bağlanması bir gelenekti. Bu nedenle beş yaşından itibaren kız çocuklarının ayaklarının büyümesinin engellenmesi, topak bir biçim alması amacıyla sarılması zorunluydu. Sarılma işleminden önce ayaklar, değişik bitkilerden oluşan ve içine şap katılan bir suyun içinde yumuşatılıyor, sonra da hiç hareket edemeyecek şekilde sımsıkı sarılıyordu. Daha sonra baş parmak da dahil olmak üzere tüm ayak parmakları kırılıyor, tekrar hiç hareket etmeyecek şekilde bir kez daha sarılıyordu. Bu topak biçimin korunması için kız çocuklara çok küçük ve sert ayakkabılar giydiriliyordu. Ayakları lotus çiçeği (!) biçimine getirilen kadınlar, ileriki yaşlarda uzun mesafeleri yürüyemez ya da acı çekerek yürür hale geliyordu. Bu gelenek 1949 yılında Mao Ze Dong döneminde yasaklandı. İngiliz fotoğraf sanatçısı Jo Farrell, nesli tükenmek üzere olan ‘lotus ayaklı kadınlar’ın ayaklarını fotoğrafladı.