Margherita von Brentano 9 Eylül 1922'de Sauerburg'da doğdu; 21 Mart 1995'te Berlin'de öldü.Berlin Hür Üniversitesi profesörü bir filozoftu. Margherita von Brentano, Berlin ve Freiburg im Breisgau'da tarih, Almanca ve İngilizce okudu. 1948'de Martin Heidegger'de doktorasını yaptı. 1948 / 49'da Fransız-Alman La rencontre/Buluşma dergisini çıkardı. Hessen eyaletindeki Südwestfunk'ta 1947'den 1956'ya kadar okul ve gençlik radyosu için çalıştı. 1956'da Wilhelm Weischedel'in asistanı olarak Berlin'e döndü ve Berlin Hür Üniversitesi Felsefe Enstitüsü'nde çalışmaya başladı. 1970-1972 yılları arasında üniversitenin ilk başkan yardımcısı, 1972'de ise profesördü. Margherita von Brentano, 1950'lerde NATO'nun silahlanmasına karşı barış hareketi içinde olduğu gibi zamanının siyasi çatışmalarında aktif olarak yer aldı. Ana temalarından biri, üniversitedeki kadın erkek eşitliğiydi. Berlin Hür Üniversitesi, ölüm yılı olan 1995'ten beri her yıl kadın ve kadın araştırmalarının ilerletilmesinde olağanüstü çaba gösteren projelere verilen Margherita von Brentano Ödülü'nü başlattı. Üniversitede kadınlara yönelik araştırmalar yapan ve kadın erkek eşitliği ile ilgili olumlu-olumsuz gelişmeleri merceğine alan Margherita von Brentano Merkezi bulunuyor.  

Brentano daha 1963'te üniversitedeki bir konferansta, "Üniversitede kadınların durumu ve" kadınların "imajı" konusunu ele aldı. İlerleyen yıllarda, üniversitelerde kadınlara karşı ayrımcılık üzerine çeşitli bilimsel makaleler ve haberler yayınladı ve burada bilim kadınlarının akademik dünyadan dışlanmalarına karşı nasıl ve neden birbirinden farklı davrandıkları sorusunu ele aldı. Margherita von Brentano, üniversitedeki kadınların dezavantajını “toplumumuzdaki kadın ve erkeklerin durumunun yansıması” olarak gördü. Ona göre, "cinsler yani iki temel varlık arasındaki ilişki, her zaman bir tahakküm ve baskı ilişkisi olmuştu ve hala da öyle"ydi.

Margherita von Brentano, 1970 ve 1980'lerin bilimsel ve politik bir hareketi olarak feminizm hakkındaki şüphelerini dile getirdi. Adını taşıyan merkezin çalışmaları, meraklı bir entelektüelin, kendini kurtarmış, başkaları adına konuşan bir vasinin değil toplumsal sorunları gözardı etmeyen, çağının tanığı olmakla yetinmeyip daha iyi bir dünya için çaba harcamayı hedefleyen bir bilim kadınının mirası olarak düşünülmelidir ve toplumsal cinsiyet araştırmalarına ve feminist bilime özeleştirel ve öz-yansıtıcı bir şekilde eşlik etme ve bu bilimsel düşünme ve eylem ilkelerini gözden kaçırmama yükümlülüğü olarak görülmelidir.