Ülkemizi derinden sarsan 6 Şubat depremleri ile hepimiz yaşamla ölüm arasında gidip gelirken ekonomik sorunlar öne çıktı. Depremin açtığı ağır yaraları nasıl saracağımızı konuşmak ve harekete geçmek ise hepimizin konuştuğu ve düşündüğü bir konu oldu. Çürük yapıları kimin yaptığını tartışmak bir yana, bir daha çürük yapı yapılmasının önüne nasıl geçeceğiz? Bunu tartışmamız lazım. Bu süreci düşününce farklı soru işaretleri oluşuyor kafamızda. Mesela, depremzedelerin uzun vadede ihtiyaçları nasıl karşılanacak? Ailesini depremde kaybeden çocuklar nasıl rehabilite edilecek? Depremzede çocukları nasıl bir gelecek bekliyor? Eğitim hayatı devam eden gençlerin öğretime devam etmeleri için nasıl olanaklar sağlanacak? Bedensel yaralar almış, engelli vatandaşları toplumsal hayata katmak için neler planlanacak? Sahip olduğu her şeyi kaybetmiş insanların yeni bir hayat kurmaları için ne gibi imkanlar sağlanacak? Bütün bu soruların cevabını bulmak ve halkın ihtiyaçlarını kapsamlı olarak karşılayan şehirler inşa etmenin yükü halkın değil devletin omuzlarında olmalı.

Hepimizin açıkça görebileceği gibi depremin yaralarını sarmak için doğru ekonomi planı şart. Onca ilin yeniden inşa edilmesi her ayrıntısına kadar çok iyi planlanması ve organize edilmesi gerekiyor.

Ülke olarak birlik ve dayanışma içinde küllerimizden yeniden doğmamızın mümkün olduğuna inanıyorum. Bizler çalışmaya, birleşmeye devam edeceğiz, haklarımızı sonuna kadar arayacağız, yarını hep birlikte kuracağız.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül