Merhaba,

Ben otomotiv parçaları üretimi yapan fabrikada çalışan bir kadın işçiyim. Fabrikamızda 9 yıl boyunca Türk Metal örgütlüydü. Bu 9 yıl boyunca, fabrikanın yüzde 80’i kadın işçilerden oluşmasına rağmen tek bir kadın işçi dahi sendika temsilcisi olamadı. Temsilcilerin tamamı erkeklerden oluşuyordu ve sendika odası kadın işçilerin girip işyerinde yaşadığı sorunları ya da taleplerini ileteceği bir yer olmaktan çok uzaktı. Adeta duman altı bir kahvehane gibiydi. Mesaiye kalmak istemediğimizde sendikacılar işten attırmakla tehdit ediyorlardı. Sadece işverene değil aidatını ödediğimiz sendikanın yöneticilerine karşı da kendini savunmak zorunda kalıyorsun. Şimdi bana diyeceksiniz ki bunları neden anlatıyorsun?

Evrensel’de çıkan haberlerden öğrendim ki Federal Mogul’da işten atılan Nagihan delege adayı olmak için sendikaya başvurduğunda sendikacılar adaylığını kabul etmemiş. Nagihan itiraz etmiş, uğraşmış ve adaylığı kabul edilmiş. Haberi okuyunca sendikacıların bu adaylıktan bile ne kadar rahatsız olduklarını gözümde canlandırdım. Nagihan fabrika önünde yaptığı konuşmada diyor ki, “Oy kullanmak, sandığa sahip çıkmak için içeri girmek istiyorum, alamayız diyorlar. Madem öyle ben hamileyken doğum iznindeyken beni iş için fabrikaya çağırıp içeri almıştınız. Orada işlemeyen yasa burada mı işliyor?”

METAL DİRENİŞİNİ UNUTMAYALIM

İşte tablo tam da böyle. Fabrikalarda işçiler harıl harıl çalıştırılıp, yasal hakları çiğnenirken o sendikacılar bu duruma sessiz kalıp hatta çoğu zaman işveren temsilcisi gibi bizleri bu koşullarda çalışmaya zorladılar. Kadın işçilerin işyerinde yaşadığı tacizin, baskının karşısında sessiz kaldılar. Sendikacılara soru sormak bile işten atılma sebebi olmuş; bakın Nagihan ve arkadaşları promosyonu sorduğu için işten atılmış. Promosyon hakkını bile soramıyorsan, asgari ücret zammı geldiğinde bizim maaşlarımıza ne olacak diye sormayacak mıyım? Asgari ücrete gelen zamla maaşımız asgari ücretin altında kalacak, bunun için ne yapacaksınız diye sormayacak mıyız?

Bugün Nagihan’ı atan yarın başka işçileri de atar. O yüzden Federal Mogul işçileri Nagihan’a ve onun sürdürdüğü mücadeleye sahip çıkmalı. Son olarak işten atılmış bir işçinin delege adayı olabileceğini Nagihan Özcan atıldığında öğrendik. Birbirimizden de geçmişten de öğrenecek çokça şeyimiz var. O yüzden mektubumu şunu hatırlatarak bitirmek istiyorum: Hepimizin hafızasında hâlâ tazeliğini koruyan 2015 metal direnişinin bizlere öğrettiklerini yeniden hatırlamak, birbirimize hatırlatmak gerek. En çok da patronlara ve sendikacılara...

Fotoğraf: DHA