Ben Sibel, bir kadın olarak bu aralar en çok kızdığım, üzüldüğüm şeylerden biri onca kadın cinayetine rağmen bir gecede İstanbul Sözleşmesi’nin bir kişinin kararıyla kaldırılması. Bu kadar adaletsiz bir durum görmedim. Bir de son zamanlarda yapılan zamlar karşısında alım gücünün düşmesi, fakir fukaranın hali... Tabii kocaman saraylarda oturanlar açın halini bilmez. Benim evim kadar yemek masaları olanlar halimizi anlamaz. Bizim soframıza üç tabak zor sığarken, o kocaman masalara ne koyarlar acaba diye düşünüyorum. Yıllarca ev temizliğine gitmiş bir ev emekçisi olarak merak ediyorum o masaları kaç emekçi nasıl siliyor? Eskiden bir kişi çalışınca on kişiye bakardı, şimdi on kişi bir kişiye bakamaz oldu. Tek başına sorumlu olmasa da damat nerede diye soruyorlar, başınıza damat kadar taş düşsün sözü ile karşılık veriliyor. Kaybolan paralar, dolarlar nerde diye soruyorlar bin dereden sular geliyor. Bizim de gözümüz kör değil yani biz de artık bir şeyleri görüyoruz biline!

Fotoğraf: Roman Diyalog Ağı