Hayatın gittikçe pahalılaştığı ülkemizde geçim derdi üniversiteli genç kadınları okurken yarı zamanlı veya günlük işlerde çalışmak zorunda bırakıyor. Bu zorunluluk öğrencilerin derslerine ayıracak vakitlerini kısıtlarken aynı zamanda sosyalleşmeleri önünde de büyük engel oluşturuyor. Öğrencilerin aldıkları KYK kredisi ya da bursların; barınma, beslenme, ulaşım, kitap vb. okul masraflarını karşılamada yetersiz kaldığı ve bununla beraber öğrencilerin asgari ücretin çok altında bir ücretle de olsa iş arayışına girdiğini görüyoruz. Bu durum ucuz iş gücüyle beraber emek sömürüsünü de beraberinde getiriyor.

İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi 1. sınıf öğrencisi Gizem de okurken çalışmak zorunda kalan genç kadınlardan biri. Çalışmazsa aldığı KYK bursunun hayatını idame ettirme noktasında yetersiz kalacağını söylüyor. Gizem zaman zaman ikinci bir işte çalışmayı bile düşünen üniversitelilerden. Ders çalışmak dışında kalan vakitlerinde hobiler edinmek, spor yapmak arkadaşlarıyla zaman geçirmek yerine işe gitmesi gerektiğini ve derslerin sınavların stresiyle beraber bir işte çalışmanın verdiği sorumluluğun omuzlarında büyük bir yük olduğunu belirtiyor. “İşe gideceğim, cümlesindeki sorumluluğun gündelik yaşamımda beni strese soktuğunu hissediyorum” diyor.

EŞİT, ÖZGÜR, ŞİDDETSİZ VE SÖMÜRÜSÜZ BİR YAŞAMI KURMANIN UMUDU İLE YAŞIYORUZ

Bu sorunlar mezun olmakla bitmiyor, aksine “mezun olduktan sonra iyi şartlarda bir staj yeri bulabilecek miyim?” kaygısı henüz üniversiteye yeni başlayan arkadaşlarımızı bile bugünden sarmış durumda. Stajyer avukatların daha uzun saat çalıştırılıp asgari ücret dahi alamaması ve meslek tanımına ve ilkelerine uygun olmayan işleri yapmaları istenmesi hukuk fakültesi öğrencileri açısından da can yakıcı hal almış durumda. Arkadaşlarımızla sohbetlerimizde mezun olduktan sonra stajyerlere verilen ücretle nasıl geçinebilir endişesini gözlerinde okuduğumuz gibi Gizem ile yaptığımız sohbette de bu endişe kendini gösteriyordu. Öğrenciye verilen indirimli abonmandan yararlanamayacağı, KYK yurdunda kalamayacağı ve üniversite yemekhanesi gibi daha uygun bir yerde yemek yiyemeyeceği için en temel ihtiyaçlarını nasıl karşılayacağı soruları sorunlar yumağına dönüşüyor. Neler yapılabilir diye birbirimize sorup düşündüğümüz kısacık zaman diliminde dudaklarından şu sözler dökülüveriyor: “Stajyer avukatken öğrencilikte yararlandığımız imkanlara benzer imkanlardan yararlanalım. Baronun bana vereceği aylık 1000 liralık kredinin yarısından fazlası yetişkin abonmana gidecek. Ben nasıl geçineceğim?” Geleceğe dair bugünden talepleri de Gizem’in okurken çalışmak zorunda olmadığı ve geçim sıkıntısı çekmeyeceği yarınlar istediğini dile getirerek konuşmasını bitiriyor.

Bugün Gizem’in hayatında gördüğümüz benzer sorunları yanı başımızdaki her sıra arkadaşımız yaşıyor. Kimiyle kantin sırasında, yemekhane sırasında kimiyle okulun çimlerinde, banklarında otururken kimiyle de kadın çalışmaları komisyonun etkinliğinde yan yana geldiğimiz kadınlarla sohbetlerimizde görüyoruz. Daha iyi staj koşullarının olduğu ve stajyer avukatların sömürülmediği bir yaşamı her kadın arkadaşımız dile getiriyor. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi öğrencisi genç kadın arkadaşlarımız ailesine yük olmadan kendi ayakları üzerinde durarak hayatını idame ettirmek ve en temel ihtiyaçlarını karşılamak için eşit, özgür, şiddetsiz ve sömürüsüz bir yaşamı kurmanın umudunu, hayalini taşıyorlar.

Görsel: Freepik