1 Eylül Dünya Barış Günü ertesinde ve Kurban Bayramı'nın 2. gününde bir araya gelen kayıp yakınları “Her sevincin eksik ve buruk yaşandığı mezarsız ölüler coğrafyasında bizi mezarsızlığa değil, bayramsızlığa mahkum ettiler” dedi.
649 haftadır 'adalet ve hakikat' taleplerini sürdüren kayıp yakınlarının eylemine CHP Milletvekili Sezgin Tanrıkulu ve yazar Aslı Erdoğan da katıldı.

‘BARIŞ, MEZARSIZ BIRAKILANLARIMIZ İÇİN ARMAĞAN OLACAK’

649. haftanın basın açıklamasını Hüseyin Taşkaya’nın kızı Serpil Taşkaya okudu. Birleşmiş Milletlerin 2011’den sonra 30 Ağustos’u Uluslararası Zorla Kaybedilenler Günü ilan ettiğini hatırlatan Taşkaya hükümete seslenerek, hükümetin taahhüt etmesine rağmen hâlâ imzalamadığı ‘Bütün Kişilerin Zorla Kaybedilmeden Korunmasına Dair Sözleşme’nin imzalanmasını istedi. 1 Eylül Dünya Barış Günü ertesinde barışın, insanlık onuruna yaraşır yaşamın temel unsuru olduğunu tekrar eden Taşkaya, “Barış, bu meydanda fotoğraflarını taşıdığımız mezarsız bırakılanlarımız için bir armağan olacak” diye konuştu.

‘ÇİÇEK BIRAKACAK BİR MEZAR’ DÜŞÜMÜZÜ GERÇEKLEŞTİREMEDİK

Kurban Bayramı'nın 2. günü olduğunu hatırlatan Taşkaya, “Bu bayramda da ‘çiçek bırakacak bir mezar’ düşümüzü gerçekleştiremedik. Her sevincin eksik ve buruk yaşandığı mezarsız ölüler coğrafyasında bizi mezarsızlığa değil, bayramsızlığa mahkum ettiler. Bizi mezarsız bırakan politikalar yalnız bizi etkilemekle kalmıyor; Türkiye’nin demokratikleşmesini de engelliyor. Türkiye’nin önce insan haklarına ve adalete ihtiyacı var. Devleti yönetenleri baskı ve şiddete son vererek demokrasinin ve hukukun sınırlarına çekilmeye çağırıyoruz” dedi.

‘ADALET VARSA 22 YILDIR NEDEN BURADAYIZ’

1995’te kaybedilen Murat Yıldız’ın annesi Hanife Yıldız da “İki cephe var. Biri muhalefet, biri ülkeyi yönetiyor. Ülkeyi yönetenler ‘adalet var’ diyor. Ben de soruyorum adalet varsa 22 yıldır neden buradayız. Dün barış günüydü sadece biz dillendirdik barış talebini. Ülkeyi yönetenlerden barış sözü duymadık. Hep savaş konuşuluyor. Savaş kimseye bir şey kazandırmadı, kazandırmayacak. Sırf koltuk sevdası sizi oraya bağlamış aman koltuk gitmesin kim giderse gitsin. Evlatsız bırakılan bir anne olarak evlatlarını kaybeden annelerin acılarını paylaşıyorum” diye konuştu.
1993’te gözaltında kaybedilen Hüseyin Taşkaya’nın oğlu Şerif Taşkaya babalarının bulunması için yaptıkları bütün başvuruların sonuçsuz kaldığını belirterek, “Dilekçelerimiz çöpe atıldı. Devlet nezdinde yalan da olsa ‘araştırıyoruz’ denmedi. Sanki biz bu devletin vatandaşı değildik. Yargı, adalet o kadar yozlaşmıştı ki hak arayana cezalar veriliyordu. Bu da bir kirlenmeyi ve kutuplaşmayı beraberinde getirdi. Kimsenin, sokaktaki köpeğin bile yargıya inancı kalmadı. Ektiğini biçti bu devlet. Biz burada tatil amaçlı değil kayıplarımızı aramak için duruyoruz. Tek isteğimiz adalet. Sorumlular yargılansın kemikleri verilsin bizden özür dilensin” diye konuştu.

UN ÇUVALLARI VE BATTANİYELERE SARIP GÖMMÜŞLER

1996’da katledilen ve cenazesi kaybedilen Ahmet Kaya’nın kızı Emine Kaya Erbek 20 senedir aradığı babasının kemiklerini 25 Ağustos Cuma günü Şırnak Güçlükonak’a bağlı Taşkonak köyündeki toplu mezarda bulmuştu. Akrabalarının da yardımıyla kendi imkanlarıyla kazdıkları mezarda 10 akrabasının un çuvallarına ve battaniyelere sarılmış cesetlerini çıkarıp 3 tabut içerisinde Yatağankaya’ya gömdüklerini söyleyen Erbek, “Hangi kapıya gitsem kimse yardımcı olmadı. Kendi imkanlarımla babamın kemiklerine sahip çıktım. Kendi çabamla babamın mezarını yaptım” diye konuştu.
Meydandaki kayıp yakınlarının bayram kutlayamadıklarını söyleyen Sezgin Tanrıkulu da “Her gün bir yerlerden ölüm ve kayıp haberleri alıyoruz. Anayasanın olmadığı, OHAL’in sürekli olduğu, yargının değil bağımsız, hiç olmadığı bir dönemdeyiz. Kayıplarımızın akıbetini öğrenene kadar bu meydanda adalet arayışımızı sürdüreceğiz” dedi.