30 Ekim İzmir depreminin ardından çadırlarda kalan kadın depremzedeler, bir yandan depremin şokunu yaşarken diğer yandan gelecek günlerin kaygısını taşıyor.  

Depremin ardından Aşık Veysel Rekreasyon Alanı’nda kurulan çadır kentlerde yaşamaya başlayan kadınlar, evlerine girmekten endişeli. Çadırda yaşamın ne kadar süreceği ise belirsiz. Kargaşa ve telaşın hakim olduğu alanda depremzedeler acil ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyor. İşsizlik ve pandeminin devam ettiği şu günlerde yaşamlarını nasıl devam ettirecekleri ise bir başka sorun.

Tıbbi Sekreter Aytül Yüce 3 çocuk annesi. Pandemi süresince çok stresli olduklarını, buna bir de depremin eklendiğini dile getiriyor. Deprem günü iki çocuğu ile evde olduğunu söyleyen Yüce “Büyük bir gürültü koptu çığlıklar kulağımdan hiç gitmiyor. İki çocuğumu da koltuğumun altına alıp bekledim, başka yapacak bir şeyim yoktu. Diğer çocuğum okuldaydı, aklıma o geldi; acaba okul yıkılmış mıdır diye. Sallantı bitince hemen çocukları alıp merdivenlerden aşağı koştum. Çocuklarla birlikte uzunca süre ağladık” sözleriyle yaşadıklarını anlatıyor.

‘EVLER HASARLI, GİRMEYE KORKUYORUZ’

Deprem gecesi saat 12’ye kadar çadırların kurulmasını beklediklerini söyleyen Yüce, oturdukları evin kredisini ödediklerini, yeni bir ev almanın ise kendileri için hayal olduğunu ifade ediyor: “Binalar çok eski, içine tadilat dışına rötuş yapılarak oturuluyor sürekli. Sıfır bir ev almak çok zor ve pahalı. 50 yıllık evdi, bir sürü tadilat yaptırdık. Taşınalı bir yıl bile olmadı. 10 yıldır kredisini ödüyoruz, binbir güçlükle çalışıp emek veriyoruz ve o emeklerimizi bu şekilde kaybetmek çok üzücü. Bu binalar yıkılıp yenisi yapılabilirdi. 2002 depreminde yüksek şiddette bir depremde yıkılabilir denmiş bina için.” Çadır kentte öncelikli ihtiyaçlarının karşılandığını belirten Yüce, ama devletin çevre ve şehircilik konusunda sınıfta kaldığını, vatandaşın sağlıklı ve dayanıklı olmayan binalarda oturmasının önüne geçilmesi gerektiğini söylüyor.

Üç çocuğu ile çadırda kalan Reyhan Baydar ise, “Çadırda kalıyoruz. Evimizde hasar var, girmeye korkuyoruz. Bugün muhtarlığa dilekçe verdim, evimizde çatlak olduğu için. Bize ‘Eve girin’ derlerse gireceğiz, ‘Kalın’ derlerse burada kalacağız. Kış geliyor, çadır nasıl olur bilmiyorum. Devlet bir şey bulacak herhalde! Bize hemen kalksın sıfır ev versin demiyoruz. Ya prefabrik yapacak geçici olarak, çünkü çadırlarda yangın çıkabilir. Benim çocuklarım büyük, iki kat giydiririm ama küçük çocuğu olanlar ne yapsın?” diyerek kaygılarını dile getiriyor.

MARKA YARDIMLARI REKLAM İÇİN!

Anne, baba ve erkek kardeşiyle birlikte çadırda kalan 29 yaşındaki Ses Sanatçısı Yağmur Okutlu, pandemi boyunca müzisyenler olarak işsiz kaldıklarını, depremle birlikte kaygılarının daha da arttığını ifade ediyor: “Pandemi süresince 4 ay çalışmadım. Erkek kardeşim üniversite mezunu, 10 yıldır işsiz. Deprem olalı beri burada kalıyoruz ama duş bile alamadık. Yıkılması gereken hasarlı binalar var. Hasar tespiti yapılmayan binalar var. Farkında mısınız; burada devlet yok, sadece vatandaşlar var. Bakın gelen yardımlara Avustralya’dan Hollanda’dan şahıslar göndermiş. Burada gördüğünüz bütün tırlar, yardım paketleri hep vatandaşlardan. Kızılay’da gönüllü olarak çalışıyorum, gelen yardımların haddi hesabı yok! Buraya örneğin bir marka yardım getiriyor hemen fotoğraf çektiriyorlar. Ama bunu vatandaş yapmıyor. Markalar günlerdir bizim acılarımız üzerinden reklam yapıyorlar.”

‘MÜZİSYENLER BİTMİŞ DURUMDA’

Müzisyenlerin ekonomik çıkmazına da değinen Okutlu, “Pandemide hiçbir devlet adamı gelin arkadaşlar siz günlük çalışıyorsunuz demedi. Cumhurbaşkanlığı konserleri yaptılar. Onların tuzları kuru asıl bize yapmaları gerekiyordu. Ünlü olması gerekmiyor 10 sanatçı çıkarılıp sahne alabilirdi. Biz müzisyeninden bulaşıkçısına, temizlikçisine bitmiş durumdayız” diye sitem ediyor.