Kadınların dayanışması ilmek ilmek örülüyor. Önce birkaç kadın ilmekleri atıyor, sonra peşi sıra ip, örgüye dönüşüyor. Bazılarımız o ipin içindeki desen oluyor, bazılarımız ipin bittiği yerde diğer yumağın ipine ekleniyor ve daha büyük bir desene dönüşüyoruz. Bu 25 Kasım’da tüm renklerimiz ve farklıklarımızla kocaman bir desen olduğumuz gibi.

Kadına yönelik şiddet ve baskı artıyor. Birbirimize dokunduğumuz zaman kanayan yerlerimiz hemen görüveriyor birbirini. Bir şey yapmak, kadınlara merhem olmak istiyoruz. 25 Kasım da bu düşüncelerle yan yana geldik.

Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneğinde 25 Kasım öncesi şiddete dair yaptığımız sohbetlerde aslında acıların yanı başımızda olduğunu, günlük yaşantılarımızda alışkanlıkla karşıladığımız olayların şiddet olduğunu konuştuk. Mahallede 25 Kasım’da yürüyüş yapmaya karar verdik.

Eylemde basın açıklamasını okuyan Esengül’ün hissettikleri hepimizi çok etkiledi: “Şiddetin giderek arttığına, Türkiye’de her gün kadınların öldürüldüğüne dikkat çekmek için eylem yapalım dedik ve basın açıklamasını okuyabileceğimi söyledim. Okuduğum, duyduğum her şeyden çok etkilendiğim ve bir şeyler yapmak istediğim için bu görevi yapmak istedim. Çok heyecanlıydım, defalarca prova yaptım.”

25 Kasım günü Tuzluçayırlı kadınlar yürüyüşe geldiler. O anı da şöyle anlatıyor Esengül: “Beraberlik, coşku ve sevinci çok güçlü hissettim. En güzeli de bir arada olmak, böyle bir dayanışmanın parçası olmaktı. Kadına şiddetle mücadelede her sorumluluğu yeniden, büyük bir mutlulukla yerine getiririm.”

O gün rengarenk büyük bir desen olduk. Belki henüz sokaklardan taşan kalabalıklara dönüşmedik ama el ele çektiğimiz halayda daha da büyük bir deseni oluşturabilecek ilmekleri attık. Bir arada olduğumuzda her şeyi başarabiliriz. Gücümüz, umudumuz baki...