Kısa bir süre önce, 600 kişinin çalıştığı (çalışanların yarısı kadın işçi) bir metal fabrikasında sendikalaşmak isteyen işçiler işten atıldı ve tüm işçiler işi durdurarak direnişe başladı. İşçiler, hem atılan arkadaşlarının işe geri alınması hem de patronun sendikayı tanıması için kapıda direnişlerini sürdürürken polisin baskısı sonucu direniş fabrikanın içine taşındı. İşçiler 3 gün boyunca fabrika içinde sürdürdü direnişlerini. Patronun sendikayı kabul etmesi sonucu direniş sona erdi.

Bu metal fabrikasında çalışan kadın işçilerle hem direnişi hem de çalışma koşullarını konuştuk. Sendikaya çalışma koşullarının düzelmesi ve ekonomik taleplerin karşılanması için üye olduğunu söyleyen bir kadın işçi, yaşadıklarını şöyle anlatıyor:

“Çalışma koşulları ağır ayakta çalışıyoruz. Hastalandığımızda izin alamıyoruz. Vardiyalı çalıştığımız için ‘gecedeyken işlerinizi halledin’ diyorlar. Aslında bu duruma biraz işçiler de neden oluyor. Gündüz vardiyasında izin alamayacağını bildiği için gece vardiyasındayken işlerini halletmeye çalışıyorlar. Gündüz uyuması gerekirken dışarıdaki işlerini hallediyorlar. Bu durumdan kadın işçiler daha çok etkileniyor. Çünkü evdeki işlerde gece gündüz dinlemiyor onları da biz yapıyoruz. Bu nedenle hem hayat çok zorlaşıyor hem de bedenen çok yoruluyoruz. Amirlerde çok baskı yapıyorlar. Bundan iki ay önce amirim yanımda çalışan kadın işçiye ‘Sen neden bu kadar sık tuvalete gidiyorsun? Derdin ne” diye gülerek ama rencide ederek sordu. Kadın arkadaşımızın bir özel durumu olabileceğini bile bile bunu yapıyor.
Asgari ücret tek başına yetmiyor hele bir de kiracıysan daha da zor. Benim eşim de asgari ücretle çalışıyor. İkimizden biri az mesai yapsak o ay içeriye giriyoruz. Çocuklarımız nitelikli bir okula gitsin diye eğitimlerine çok harcama yapıyoruz. Bu nedenle hem işimi güvence altına almak hem de bir arada haklarımızı kazanmak için sendikaya üye oldum. İlk başlarda doğrusu pek umudum yoktu.
Ama bir anda hepimiz tek yumruk olduk. Bu kısa direniş o kadar çok heyecanlandırdı ki beni, düşünsenize bir dakika makinenin başından ayrılıp lavaboya gidemezken biz bir olduk ve bütün makineleri durdurduk. Kadınların yaşadığı zorluklar ortada şimdilik beklemedeyiz. Emeklerimizin karşılığını alabileceğimiz kadınların taleplerinin karşılanacağı bir sözleşme olsun istiyoruz.”