İşçiden, ezilenden yana tutum sergilemem gerekirken muhasebeci olmak işverenden yana tutum sergilemeyi gerektirebiliyor. Hele ki bir de patron kurumsal olmayan aile şirketi veya küçük esnafsa, işçiye asgari ücreti bile çok görüyorsa, günlük 7 buçuk saatin üzerinde çalıştırmayı kar sayıyor ve hakkını da ödemek istemiyorsa, işçi işten ayrılırken tüm haklarını almak istediğinde nasıl ödemeden gönderebiliriz diye muhasebeciye soruyor ve en düşük maliyetle halletmeni bekliyorsa ve bunları yapmadığında kötü muhasebeci beceriksiz muhasebeci oluyorsan işte uykusuz geceler başlıyor. Bir yandan işinden olma korkusu bir yandan vicdanından olma korkusu… 

Kadın muhasebeci olmaksa doğum izninde bile vermen gereken süreli ve cezası olan beyannamelerin, gece seni ağlayarak uyandıran bebeğinden daha korkutucu ve uykusuzluk verici olmasıdır. Cenazen mi var, bebeğin mi var, hasta mısın hiç devletin sorunu değil bunlar. Muhasebecinin bunlardan birini yaşıyor olmak nedeniyle görevini aksatma ihtimali yoktur. O beyanname süresinde ve doğru olarak verilecektir. Verilmediği takdirde gelen yüklü cezalar şirketin değil muhasebecinin cebinden kesilir. Beyannameler her ay verilmektedir. Hiç bitmez. Hep tekrar eden yükümlülükler vardır ve sürekli yenileri eklenir. Sürekli tetikte olmak hiçbirini atlamamak ve unutmamak gerekir. 

Bu zorlukları 23 yıldır yaşıyorum. Hayat çelişkileriyle devam ediyor ve edecek her alanda olduğu gibi. Mesleğimizde denge taşlarını olabildiğince doğru oynatmaya çalışarak hem ezilenden yana olmak, hem de haklarımızı anlatmak nihai hedefimiz. 

Fotoğraf: Canva Pro