Kadına taciz gün geçtikçe büyümekte. Evde, okulda, işte hatta otobüste. Yani bulunduğumuz her yerde. Fiziksel olarak tacize uğramasak da psikolojik baskılara uğrayabiliyoruz. Hatta bu otobüslerde bile başımıza gelebiliyor. Okula gitmek için otobüse bindiğimizde üzerimizdeki bakışlardan kurtulmak için otobüsün en arkasına geçiyoruz ya da kulaklığımızı takıyoruz kötü sözleri duymamak için. Peki iki saatlik bir otobüs yolculuğunda kadınlar neler yaşıyor? Gelin cevabını Kocaeli Üniversitesinde okuyan Dilan ve Şamdan arkadaşımızdan öğrenelim.

OKUMAK İÇİN ÇALIŞMAK ZORUNDA KALAN KADINLAR...

Dilan Eğitim Fakültesinde Türkçe öğretmenliği okuyor. Yıllarca açıktan okumaktan, ailesini ve kendisini geçindirmek için çalışmaktan okula 10 yıl ‘gecikmeli’ başlamış. Onca sene çalışmanın psikolojisini bozduğunu söyleyen Dilan okulunu bir an önce bitirip mesleğini eline almak istiyor.
Kocaeli Hereke’de oturan ve okula gelmek için 2 saatlik yolu çeken Dilan bu durumu için “Sanki şehirlerarası yolculuk yapıyorum hissine kapılıyorum. Çünkü buradan Bursa’ya da iki saat. Çok ilkel gibi görünüyor şu zamanda. Aylık 150 liranın üzerinde yol harcaması yapıyorum. Çünkü sadece okula değil, aktivetelere de gidip geliyorum. Bunu da kattığında 200 lirayı bulabiliyor yol masrafım.” diyor. “Peki bu 200 lira sana nereden geliyor?” dediğimizde ise iç çekip “Burs alıyorum. İlk defa şansım yaver gitti. Bunca zamandır okuyamadım, 10 yıllık bir kaybım vardı. Hem çalıştım, hem de dışarıdan okudum. Bunca zaman sonra burs almaya hakkım vardı zaten. Burs sayesinde çalışmaktan kurtuldum en azından.” cevabını veriyor bize. “2 saatlik yola nasıl katlanıyorsun? İlla ki o yolda başına bir şeyler geliyordur. Biraz bahseder misin?” diye sorunca başlıyor anlatmaya. Yolda çok yorulduğunu söylüyor. Bir de o yorulmanın üstüne çok fazla tacize uğradığını ve psikolojik baskı gördüğünü... Yani anlayacağınız Dilan o 2 saatlik yolda hem zaman kaybı hem de stres yaşıyor.

İKİ SAATLİK YOLDA NELER YAŞANIYOR NELER...

Bir diğer arkadaşımız ise Şamdan Kahraman. Kendisi hem üniversitede okuyor hem de üniversitede bir kafede garsonluk yapıyor. “150 liradan fazla yol masrafım var. Okulun kafesinde çalışıyorum, bu maaşla geçiniyorum. Devlet yurdu çıkmadı, ayrıca babam engelli ve dört kardeşim var. Buna rağmen burs çıkmadı.”
Şamdan da tıpkı Dilan gibi Antalya’daki olay için tepkili. Ve şunları söylüyor: “O arkadaşımızın dava açması çok güzel bir hareketti. Eğer sessiz kalsaydı bunun üstüne örtü çekecekti ama bunu yapmadı. Kadınlar sesini çıkarmadıkça bastırılıyor.”
Görüyorsunuz ya iki saatlik bir yolda neler yaşanıyor. Şamdan ve Dilan gibi her gün işe okula gitmeye çalışan bizler tacize tecavüze karşı birlik olmalıyız. Ancak birlik olursak, otobüslerde korkmadan evimize yol alabiliriz.

TACİZE KARŞI ÇIKMANIN BİR BEDELİ VARSA
Bize derdini anlatan Dilan sonrasında 17 yaşındaki kardeşinin başına gelenleri anlatıyor: “Kardeşim iki keredir tacize uğruyor, saçı açık diye laf atıyorlar. Günaha gireceğini düşünen insanlar var. Antalya’da yaşanan sigaralı taciz olayı belki bir gün Hereke Umuttepe otobüsünde yaşanacak. Yine kardeşim otobüste fiziksel olarak tacize uğramış. Yanındaki adam kardeşimin beline sarılıyor, fakat kardeşim arabanın dolu olmasından dolayı bunu anlamıyor. Kardeşim korkuyor ve sesini çıkaramıyor.” Araya giriyorum hemen “Ne düşünüyorsun peki Antalya’daki olay için?” diyerek. “Burada kadın ne kadar ses çıkarırsa şiddetin boyutu da yükselebiliyor. Yani şunu söylemek istiyorum. Kadınlar ses çıkarmalı her türlü tacize ama bunun bir bedeli olduğu bilinmeli.” Bedel diyince hemen şaşırıyorum, “Bedelden kastın nedir?” diye soruyorum. Bu kez o da bana “Kadınlar güçlü olmalı diyoruz ama kadınlar bunun bedelsiz olduğunu düşünmemeli. Kadınlar ses çıkarttığında güllük gülistanlık olacak diye bir şey yok, gerçekçi düşünmemiz lazım. Biz ses çıkarttığımızda karşı ses de gelecektir, bizi bastırmaya çalışacaklardır. Ama bu bizi yıldırmamalı. Kardeşimin yaşadığı olayda kardeşim korkmuş ve o psikoloji şu an onun içine yerleşti. Artık toplumdan korkacak. Kardeşim daha 17 yaşında. Eğer ki orada kardeşim tacizciye karşı tepki gösterseydi belki adam ona fiziksel şiddet bile gösterebilirdi. O psikolojik travmayı tek başımıza yaşayacağımıza bütün kadınların hepsi beraber olmalı. Bir bedel varsa o bedele birlikte karşı gelmeliyiz.” cevabını veriyor.